ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Νους υγιής εν σώματι υγιή

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Πέμπτη, 25 Οκτώβριος 2012 08:54
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

healthy_body_mindΑρθρογραφούν: Ζωή Γκυρίνη Διατροφολόγος/Διαιτολόγος, Μαρία Ξανθοπούλου Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια Σταύρος Σελαχόγλου Καθηγητής Φυσικής Αγωγής

Από την αρχαιότητα ως και σήμερα στην έντονα τεχνοκρατική εποχή που ζούμε, η άσκηση παραμένει μια από τις λίγες στιγμές αληθινής χαράς. Τα θετικά αποτελέσματα της συστηματικής φυσικής δραστηριότητας ενός ατόμου, σε συνδυασμό με σωστή διατροφή συμβάλλουν στην ψυχική διάθεση, στις γνωστικές λειτουργίες και στην σωματική κατάσταση του. Επιπλέον πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι η άσκηση βοηθάει το άτομο να εξελίξει τις πνευματικές του δεξιότητες, να διαχειριστεί καλύτερα το στρες και να ελέγξει καλύτερα το σωματικό του βάρος. Η τακτική άσκηση λοιπόν σε συνδυασμό με μια σωστή διατροφή είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για την ψυχική υγεία, βελτιώνοντας τη διάθεση, μειώνοντας σημαντικά το στρες αλλά και μια σειρά επικίνδυνων παθήσεων. Βοηθά τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση ψυχικών ασθενειών, αλλά και του ιδιαίτερα αυξανόμενου φαινομένου στα ελληνικά δεδομένα της παχυσαρκίας.

Αυτή η προστατευτική δράση της άσκησης μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη έκκριση νευροδιαβιβαστών (σεροτονίνης, ντοπαμίνης, νορεπινεφρίνης κ.α. ) και ενδογενών οπιοειδών όπως η β-ενδορφίνη. Οι μηχανισμοί αυτοί ασκούν πολλαπλές θετικές επιδράσεις στον εγκέφαλο μας, ειδικά στα κέντρα του εγκεφάλου που ελέγχουν τα συναισθήματα, επηρεάζουν θετικά το σύστημα του στρες και το κέντρο της ανταμοιβής του εγκεφάλου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με βελτίωση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης του ατόμου που ασκείται τακτικά, το καθιστούν ικανό να ανταπεξέρχεται καλύτερα στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός του, να διαχειρίζεται πιο ψύχραιμα και αποτελεσματικά το στρες της καθημερινότητας, να έχει καλύτερη διάθεση και να μην εμφανίζει καταθλιπτικά συμπτώματα.

Οποιαδήποτε μορφή άσκησης είναι χρήσιμη αρκεί να σας ταιριάζει και να ασχολείστε αρκετά. Η άσκηση θα πρέπει να είναι κάτι που απολαμβάνετε. Σε άλλη περίπτωση θα δυσκολευτείτε να βρείτε το κίνητρο να συνεχίσετε σε συστηματική βάση. Οποιαδήποτε άσκηση είναι καλύτερη από καθόλου άσκηση. Εάν δεν έχετε ασκηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, (εδώ θα ήταν καλό να συμβουλευτείτε και το γιατρό σας) ξεκινήστε σταδιακά ώστε να εντάξετε ξανά τη γυμναστική στον τρόπο ζωής σας. Μια καλή σύσταση είναι 30 λεπτά ημερησίως, πέντε ημέρες την εβδομάδα ή 45 – 60 λεπτά τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Ο κυριότερος παράγοντας που επηρεάζει την απώλεια βάρους μεταξύ ατόμων της ίδιας ηλικίας, φύλου και μεγέθους σώματος είναι η φυσική δραστηριότητα που θα ακολουθήσει ο καθένας.

Εάν είστε κουρασμένος η άσκηση θα σας δώσει ενέργεια. Εάν σας ανησυχεί κάτι, θα αποσπάσει τις σκέψεις σας για λίγο. Ακόμη και ένας περίπατος 15 λεπτών βοηθά να καθαρίσει το μυαλό και να χαλαρώσει κανείς. Να θυμάστε επίσης πως η καθιστική ζωή εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από το περιττό βάρος.

Αποφασίστε και γραφτείτε σε κάποιο αθλητικό ή χορευτικό σύλλογο, (για πληροφορίες απευθυνθείτε στο δήμο σας) αθληθείτε στο κοντινό αθλητικό κέντρο, ή απλά γίνετε ποιο δραστήριοι στην καθημερινότητά σας, χρησιμοποιείστε τις σκάλες και όχι το ασανσέρ, περπατήστε ή κάντε ποδήλατο αντί να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητό σας. Ειδικά με τις σημερινές τιμές καυσίμων, προτιμήστε το ποδήλατο μέσα στην πολή σας, έτσι θα ξέρετε πως κάνετε κάτι καλό όχι μόνο για την υγεία σας, αλλά και για το περιβάλλον στο οποίο ζείτε και αναπνέετε, εσείς και τα παιδιά σας.

Κάποιες γενικές διατροφικές συστάσεις που καλό είναι να ακολουθούμε όλοι είναι οι εξής:

Οι υδατάνθρακες να αποτελούν το 50-60% της συνολικής ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης, καθώς είναι η καλύτερη πηγή ενέργειας για κάποιον που αυξάνει τη φυσική του δραστηριότητα. Έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν γρήγορα και για διάρκεια ενέργεια. Είναι τα «καύσιμα» για κάθε λειτουργία του σώματός μας και τα αξιοποιεί πιο αποτελεσματικά από τα λίπη και τις πρωτεΐνες. (Προτιμούνται ως καλύτερη πηγή τα δημητριακά ολικής άλεσης, φρούτα και λαχανικά).

Οι πρωτεΐνες να αποτελούν το 15-20% της συνολικής ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης, αφού δημιουργούν, επιδιορθώνουν και διατηρούν τους ιστούς στο σώμα. (Προτιμούνται ως πηγές το άπαχο κρέας, πουλερικά και ψάρια)

Τα λίπη είναι απαραίτητα στον οργανισμό γιατί βοηθούν στην κατασκευή των κυττάρων, στη μεταφορά βιταμινών, στο να διατηρηθεί σταθερή η θερμοκρασία στο σώμα και κατά τη διάρκεια της άσκησης οι μύες τα χρησιμοποιούν σαν πηγή ενέργειας όταν εξαντληθούν οι υδατάνθρακες (Προτιμούνται ως κύριες πηγές το ελαιόλαδο, οι ξηροί καρποί και τα ψάρια). Δεν θα πρέπει όμως να ξεπερνούν το 30 % της συνολικής ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης, και θα πρέπει επίσης να περιοριστεί η πρόσληψη τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα και χοληστερίνη.

Εκτός από την ποιότητα της διατροφής, σημαντικό ρόλο παίζει όμως και η ποσότητα! Έμφαση θα πρέπει να δίνεται στη διατήρηση του ισοζυγίου ενέργειας, δηλαδή στην ισορροπία μεταξύ ενέργειας που δαπανάται για τις βασικές λειτουργίες του οργανισμού, τη σωματική δραστηριότητα και της ενέργειας που προσλαμβάνεται από την τροφή. Κατά συνέπεια όταν η ισορροπία αυτή διαταράσσεται, η περίσσεια λιπαρών και υδατανθράκων μετατρέπεται στον οργανισμό σε λίπος και οδηγεί στην παχυσαρκία.

Ο συνδυασμός σωστής διατροφής και άσκησης είναι ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσουμε ένα φυσιολογικό βάρος, να αδυνατήσουμε και να νιώθουμε καλά με το σώμα μας. Στη περίπτωση μιας δίαιτας για απώλεια βάρους το ποσοστό λίπους που χάνεται κατά την διάρκεια της είναι μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό που θα χάνονταν χωρίς άθληση. Αυτός ακριβώς θα πρέπει να είναι και ο στόχος μας άλλωστε όταν προσπαθούμε να χάσουμε βάρος. Να είναι δηλαδή όσο το δυνατόν περισσότερο λίπος από υγρά και μυϊκή μάζα καθώς διαφορετικά τα κιλά επανέρχονται αργά ή γρήγορα. Αυτό συμβαίνει γιατί με την απώλεια μυϊκού ιστού ο μεταβολικός μας ρυθμός πέφτει και έτσι καίμε λιγότερες θερμίδες από πριν.

Την αρχαία αυτή ρήση «ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΗ»έρχονται και αποδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι επιστημονικές έρευνες που διαπιστώνουν περίτρανα την άρρηκτη σχέση μεταξύ σωματικής άσκησης, σωστής διατροφής και ψυχικής ευεξίας. Όσοι λοιπόν καταπιάνονται επιμελώς με κάποιου είδους άθληση απολαμβάνουν τις θετικές επιδράσεις αυτής όχι μόνο στη φυσική τους υγεία αλλά και στην καλύτερη ψυχολογική διάθεση γενικότερα. Άλλωστε ως υγεία νοείται η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας!

Τα χρώματα του όχι

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Παρασκευή, 28 Σεπτέμβριος 2012 20:49
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

colorΕπιμέλεια Μαρία Ξανθοπούλου 

Όλο και πιο συχνά πλέον συναντώ ανθρώπους που το πρόβλημα τους είναι ότι δεν μπορούνε να πούνε «όχι». Αλλά και πολύ συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους που δεν μπορούν να δεχτούν το «όχι». Και τα δύο σε κάποιους φαντάζουν δύσκολα κι εξουθενωτικά. Γιατί όμως να είναι τόσο δύσκολη η εκφορά μιας τόσο μικρής λεξούλας; Να την εκφράσεις αλλά και να την δεχτείς. Είναι μικρή σε μέγεθος, σε ουσία όμως είναι μια λέξη τεράστια, με πολλές συνέπειες κάποιες φορές. Συνέπειες που γίνονται συνήθως εμφανείς μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Αν γυρίσετε τον χρόνο πίσω και προσπαθήσετε να θυμηθείτε από τότε που διεκδικήσατε την αυτονομία σας, σε ηλικία δύο ετών, λέγοντας στη μαμά σας «όχι», εκείνη και η υπόλοιπη κοινωνία, προσπαθούν να σας κάνουν να μην το ξαναπείτε. Η μεγάλη διαφορά σήμερα είναι, ότι πλέον είστε ενήλικας. Έχετε το δικαίωμα να παίρνετε τις δικές σας αποφάσεις. Έχετε δικαίωμα να αποφασίσετε πώς θα περάσετε τον ελεύθερο χρόνο σας, με ποιον θα κάνετε παρέα, πού θα πάτε, τι θα φάτε για δείπνο, πότε θα φάτε. Για να τα πετύχετε όλα αυτά καλό θα ήταν να υπάρχει στον λόγο σας και αυτή η λέξη λοιπόν.

Μην περιμένετε να φτάσετε στο σημείο η καλόβολη φύση σας να σας αρρωστήσει. Αρχίστε τώρα, κάνοντας στον εαυτό σας την ερώτηση κλειδί, κάθε φορά που κάποιος σας εκφράζει μια απαίτηση, αναρωτηθείτε: θέλω πραγματικά να το κάνω αυτό?

Αν ποτέ δεν μάθατε να εκφράζετε τις απόψεις, τις επιθυμίες και τις ανάγκες σας, ενώ αντιθέτως αφήνετε τους άλλους να σας παρασύρουν, να σας επηρεάζουν και να καθορίζουν τη ζωή σας, θα σας δυσκολέψει αρκετά αυτό το εκ πρώτης όψεως απλό βήμα. Αν δεν αντιπαρατίθεστε με τους άλλους, αποφεύγετε τις συγκρούσεις κάνοντας πάντα αυτό που θέλουν οι άλλοι, τότε τα συναισθήματα που βιώνετε συνήθως εσείς που δεν λέτε «όχι», είναι ο θυμός με τον εαυτό σας, αλλά και πολλές φορές με τους άλλους επειδή δεν σας καταλαβαίνουν και θέλουν πάντα να γίνεται το δικό τους. Πρόβλημα προκύπτει και όταν δεν έχετε μάθει να δέχεστε το όχι σαν απάντηση βέβαια, αυτό οφείλετε εν μέρη και στην διαπαιδαγώγηση σας. Έχετε όμως αναλογιστεί ποτέ ότι εσείς τους έχετε μάθει ότι «μπορεί να γίνεται πάντα το δικό τους»; Και φυσικά τους το έχετε δείξει εσείς, αφού ποτέ δεν αρνείστε, θέλετε να βοηθάτε, δεν έχετε ποτέ πρόβλημα σε ποιο μαγαζί θα καθίσετε για καφέ, αφήνετε πάντα τους άλλους να αποφασίζουν. Νιώθετε μάλλον και εγκλωβισμένοι μέσα σε όλο αυτό. Πολλές φορές βιώνετε και ενοχές, αν δώσετε προτεραιότητα στις δικές σας ανάγκες και σ’ αυτό που θέλετε εσείς και όχι οι άλλοι. Βέβαια, παίρνετε και ικανοποίηση αφού σας θέλουν για φίλο/ η. Και φυσικά, αφού είστε βολικοί!

Φυσικά, δεν συμπεριφέρονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. Και αυτό θα το έχετε διαπιστώσει αφού μάλλον οι γύρω σας λένε το «όχι» τους συχνά. Το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεται ο καθένας είτε στην εκφορά είτε σαν απάντηση.

Πως γεννήθηκε όμως σε εσάς αυτό το «πρόβλημα»;

Για ακόμα μια φορά, θα γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, τότε που ήσασταν παιδί. Μπορεί οι γονείς σας να σας τιμωρούσαν, απειλούσαν ή θύμωναν μαζί σας όταν δεν συμπεριφερόσασταν όπως ήθελαν εκείνοι. Δεν υπήρχε δηλαδή η ελευθερία έκφρασης του εαυτού σας, παρά μόνο η έκφραση που ήταν αποδεκτή από εκείνους. Ίσως να μην σας επέτρεπαν να κάνετε και τις δικές σας επιλογές. Ίσως να σας έκαναν να νιώθετε ένοχος/η ή εγωιστής/στρια όταν δεν κάνατε αυτό που ήθελαν. Τέλος, πολλοί γονείς έχουν την τάση να αγχώνονται υπερβολικά ή να θυμώνουν, αν δεν κάνουν ή λένε τα παιδιά τους κάτι όπως θα το ήθελαν εκείνοι. Αυτό σας έχει κάνει να ανησυχείτε και να νοιάζεστε για τις συναισθηματικές συνέπειες των πράξεων σας στους άλλους. Δηλαδή, να μην λέτε ή να μην κάνετε κάτι για να μην στεναχωρήσετε τους άλλους.

Φαίνεται λοιπόν πως τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή σας τον έχουν οι άλλοι και εσείς απλά παρατηρείτε τι συμβαίνει. Μήπως θα ήταν καλύτερα για εσάς αν πρωταγωνιστούσατε; Πρόκειται για τη δική σας ζωή την οποία εσείς πρέπει να φροντίσετε και στην οποία εσείς είστε ο πρωταγωνιστής της.

Πως όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό;

Το πρώτο σημαντικό βήμα είναι να συνειδητοποιήσετε την παθητικότητα και την υποταγή στην παιδική σας ηλικία. Ισχύει κάτι από τα παραπάνω όσον αφορά τη στάση των γονιών σας προς εσάς; Έπειτα, δώστε χρόνο στον εαυτό σας να σκεφτείτε ποιες είναι οι δικές σας επιθυμίες και ανάγκες. Είναι πιθανό να μην τις γνωρίζετε, αφού τόσο καιρό παρασύρεστε σε αυτά που θέλουν οι άλλοι. Πιέστε τον εαυτό σας να διεκδικήσει τα δικαιώματα του, να εκφράσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Πιστέψτε πως έχετε κάθε δικαίωμα να λέτε όχι αλλά οφείλετε να βρείτε και την δύναμη να το δέχεστε. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος στη ζωή του να κάνει οτιδήποτε που πραγματικά δεν το θέλει την δεδομένη στιγμή που το ζητάτε εσείς. Το ίδιο βέβαια ισχύει και αντίστροφα. Ζητήστε βοήθεια από τους άλλους όταν τη χρειάζεστε. Συζητήστε μαζί τους για να προβλήματα σας. Μην είστε μόνο ακροατής στα δικά τους προβλήματα. Απομακρυνθείτε από τους ανθρώπους που σας εκμεταλλεύονται εγωιστικά. Εκφράστε τον θυμό σας, αν τον νιώθετε. Και κυρίως να πιστέψετε πως έχετε το δικαίωμα να κάνετε όλα τα παραπάνω.

Όταν τα καταφέρετε, θα αισθανθείτε τέτοια ικανοποίηση στη ζωή σας, όση δεν νιώσατε ποτέ σαν φοβισμένο παιδί με το κορμί ενός ενήλικα!

Τέλος αν η απάντηση που θέλετε να πείτε σε μια επόμενη πρόταση ή χάρη που σας ζητάνε είναι όχι, εξασκηθείτε λέγοντας το με τρόπους που ταιριάζουν με την προσωπικότητα σας και σας απαλλάσσουν από τους άλλους. Ακολουθούν κάποια παραδείγματα για εξάσκηση:

Απλός:     Όχι

Ευγενικός:     Όχι, ευχαριστώ

Επαναλαμβανόμενος:     Όχι, Όχι, Όχι

Ασεβής:     Διάβολε, όχι.

Περίλυπος:     Λυπάμαι, δεν μπορώ.

Εμφατικός:     Με τίποτα!

Εύθυμος:     Νο, νο, νο!

Χαριτωμένος:     Κύριέ μου, θα σας απογοητεύσω…

Απογοητευμένος:     Θα το ήθελα πολύ, αλλά δεν έχω χρόνο.

Ειλικρινής:     Ξέρεις, στ’ αλήθεια δεν θέλω.

Ρίχνοντας το στους άλλους:     Ο φίλος μου δεν με αφήνει.

Μετεωρολογικός:     Όταν παγώσει η κόλαση!

Πολύγλωσσος:     Νόου, νάιν, νιέτ, νο.

Προβλεπτικός:     Ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια!

 

Τί είναι η νόσος του Αλτσχάιμερ;

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Σάββατο, 22 Σεπτέμβριος 2012 09:49
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

altshaimerΕπιμέλεια Μαρία Ξανθοπούλου 

H νόσος του Aλτσχάιμερ είναι μια εκφυλιστική νόσος, η οποία αργά και προοδευτικά καταστρέφει εγκεφαλικά κύτταρα. Πήρε το όνομά της από τον Aλουά Aλτσχάιμερ, έναν Γερμανό νευρολόγο, ο οποίος το 1907 πρώτος περιέγραψε τα συμπτώματα και τα νευροπαθολογοανατομικά ευρήματα της νόσου, όπως είναι οι πλάκες και οι νευροϊνιδιακές εκφυλίσεις στον εγκέφαλο. H νόσος προσβάλλει τη μνήμη και τη νοητική λειτουργία (π.χ., σκέψη, ομιλία κ.λπ.), αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει και σε άλλα προβλήματα, όπως σε σύγχυση, αλλαγές στη διάθεση και αποπροσανατολισμό σε χρόνο και χώρο.

Αρχικά τα συμπτώματα, όπως η διαταραχή στη μνήμη και η απώλεια των νοητικών λειτουργιών, μπορεί να είναι τόσο ήπια ώστε να περνούν απαρατήρητα, τόσο από το ίδιο το άτομο όσο και από την οικογένεια και τους φίλους του. Ωστόσο, καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα συμπτώματα γίνονται ολοένα και πιο εμφανή και αρχίζουν να εμπλέκονται με την καθημερινή εργασία και τις κοινωνικές δραστηριότητες. Πρακτικές δυσκολίες με καθημερινές ασχολίες, όπως το ντύσιμο, το πλύσιμο, η τουαλέτα προοδευτικά γίνονται τόσο σοβαρές ώστε, με την πάροδο του χρόνου, το άτομο εξαρτάται ολοκληρωτικά από τους άλλους. H νόσος του Aλτσχάιμερ δεν είναι ούτε μολυσματική ούτε μεταδοτική. Είναι μια ανίατη νόσος, η οποία προκαλεί μια γενική αποδιοργάνωση στην υγεία. Ωστόσο, η πιο συχνή αιτία θανάτου είναι η πνευμονία, γιατί, καθώς η νόσος εξελίσσεται, το ανοσολογικό σύστημα αποδυναμώνεται, ενώ παρουσιάζεται απώλεια βάρους, που αυξάνει τον κίνδυνο λοιμώξεων του ανωτέρου και του κατωτέρου αναπνευστικού συστήματος.

Στο παρελθόν, χρησιμοποιούσαν τον όρο "νόσος του Aλτσχάιμερ" όταν αναφέρονταν σε μια μορφή προγεροντικής άνοιας, αντιδιαστέλλοντάς την από τη γεροντική άνοια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η νόσος προσβάλλει άτομα, τόσο άνω όσο και κάτω των 65 ετών. Kατά συνέπεια, η νόσος συχνά αναφέρεται ως προγεροντική ή γεροντική άνοια του τύπου του Aλτσχάιμερ, ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ (ΝΑ), είναι μια προοδευτική, εκφυλιστική πάθηση του νευρικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από απώλεια της μνήμης, σταδιακή χειροτέρευση της ομιλίας, χειροτέρευση της ικανότητας κρίσης, αδιαφορία και περιορισμό των ικανοτήτων που χρειάζονται συντονισμό όρασης και χώρου. Οι κινητικές ικανότητες διατηρούνται.

Στην ουσία προσβάλλονται όλες οι εγκεφαλικές νοητικές λειτουργίες και η προσωπικότητα του ασθενούς οδηγείται σταδιακά σε πλήρη αποσύνθεση.

Αποτελεί την τέταρτη αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες μετά από τις καρδιακές παθήσεις, τον καρκίνο και τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Η ΝΑ αρχίζει συνήθως μετά από την ηλικία των 65 ετών. Όμως κάποτε μπορεί ν' αρχίσει ήδη από την ηλικία των 40.

Περίπου 3% των ανδρών και των γυναικών ηλικίας 65 έως 74 ετών πάσχουν, από ΝΑ. Στα άτομα άνω των 85 ετών το ποσοστό αυτό ανέρχεται περίπου στο 50%. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η ασθένεια αυτή δεν αποτελεί ένα φυσιολογικό μέρος της γήρανσης.

Εμφανίζεται στα πρώτα στάδια με εξασθένηση της μνήμης και εξελίσσεται σε μερικά χρόνια αποδιοργανώνοντας την προσωπικότητα, καταστρέφοντας τις γνωστικές ικανότητες.

Οι ασθενείς δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, δεν επικοινωνούν με τους δικούς τους ανθρώπους και μπορεί να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο όταν κυκλοφορούν. Σε αρκετές περιπτώσεις παρουσιάζουν σύγχυση, ανησυχία και νευρικότητα.

Η παρουσίαση της ασθένειας, η σοβαρότητα, η ταχύτητα επιδείνωσης, η διαδοχική εμφάνιση των διαφόρων ανωμαλιών και η προοδευτική καταστροφή της προσωπικότητας διαφέρουν  σημαντικά από ασθενή σε ασθενή.

Τα πρώιμα σημεία της ασθένειας, τα οποία περιλαμβάνουν εξασθένιση της μνήμης, απώλεια συγκέντρωσης μπορούν εύκολα να περάσουν απαρατήρητα διότι μοιάζουν με τα σημεία που εμφανίζονται φυσιολογικά λόγω γήρανσης.

Επίσης ανάλογα συμπτώματα μπορούν να παρουσιαστούν λόγω κούρασης, πένθους, κατάθλιψης, ασθένειας, απώλειας όρασης ή ακοής, κατάχρησης αλκοόλ, λήψης ορισμένων φαρμάκων ή ακόμα και λόγω υπερφόρτωσης του ατόμου με πολλά πράγματα που πρέπει να θυμάται σε κάποια χρονική περίοδο.

Η αιτιολογία της ασθένειας είναι άγνωστη. Σε ένα πολύ μικρό ποσοστό των περιπτώσεων, της τάξης του 2%, υπάρχει κληρονομικότητα.

Στον εγκέφαλο παρατηρείται μεγάλος εκφυλισμός των νευρώνων του φλοιού που οδηγεί σε σοβαρή εγκεφαλική ατροφία.

Η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία μπορούν να δείξουν ότι σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ υπάρχει εγκεφαλική φλοιο-υποφλοιώδης ατροφία.

Δεν υπάρχει θεραπεία σήμερα που να προσφέρει ίαση και ούτε υπάρχει τρόπος με τα σύγχρονα δεδομένα να μειωθεί η ταχύτητα εξέλιξης της ασθένειας. Από το κέντρο Αλτσχάιμερ στη Θεσσαλονίκη διεξάγεται συστηματική Ερευνητική Κλινική Μελέτη Μ11-793 για την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας του φαρμάκου ΑΒΤ-126 ξεκινάει από τα τέλη Αυγούστου. Η μελέτη απευθύνεται σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια νόσο Alzheimer άντρες και γυναίκες. Η συμμετοχή είναι δωρεάν.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Η ΝΑ είναι μια προοδευτική εκφυλιστική νόσος. Είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας.

Η εξέλιξη της νόσου ποικίλει από ασθενή σε ασθενή. Μερικοί μπορεί να υποφέρουν από την ασθένεια για τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής τους ενώ άλλοι μπορεί να την έχουν για 20 χρόνια.

Η πιο συχνή αιτία θανάτου στους ασθενείς αυτούς είναι οι λοιμώξεις.

Παγκοσμίως υπάρχουν 36 εκατομμύρια άνθρωποι που πάσχουν από άνοια ή Νόσο Alzheimer.

Παρακαλούμε μοιραστείτε αυτό το μήνυμα με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους σας.

Επισκεφτείτε για περισσότερες πληροφορίες: www.alzheimersday2012.org

 

Πατέρας είναι μόνο ένας

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Τετάρτη, 22 Αύγουστος 2012 12:49
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

Επιμέλεια Μαρία Ξανθοπούλου 

Μάλλον θετικά θα χαρακτήριζε κάποιος τα νέα στοιχεία ερευνών που αποκαλύπτουν πως ο σύγχρονος «Έλληνας μπαμπάς» γίνεται όλο και πιο στοργικός, επιδιώκοντας τη συμμετοχή του σε κάθε δραστηριότητα του παιδιού. Πολύτιμοι συνοδοιπόροι, προστατευτικοί, αυστηροί, ήρωες στα μάτια των παιδιών, απόντες με ή χωρίς τη θέλησή τους, μα πάνω από όλα… παιδιά και οι ίδιοι.

Σήμερα, ο σύγχρονος πατέρας είναι περισσότερο επικοινωνιακός, εκδηλωτικός, στοργικός. Δεν περιορίζεται στην κάλυψη των βασικών αναγκών του παιδιού του, αλλά καθορίζει και τις συναισθηματικές ανάγκες του.

Σύμφωνα με την πρόεδρο του ΚΕΘΙ, Έλενα Ζενάκου, «σε όλες σχεδόν τις ανεπτυγμένες κοινωνίες εμφανίζεται μια νέα κουλτούρα που επιχειρεί να ενδυναμώσει τον ρόλο του πατέρα στο επίπεδο του λόγου, των νομοθετικών ρυθμίσεων και των καθημερινών πρακτικών. Το σημείο αιχμής αυτών των αλλαγών εντοπίζεται σε αυτό που παραδοσιακά προσδιορίζαμε ως «πατρική ευθύνη».

Ο ρόλος του πατέρα υπερβαίνει πλέον την όποια οικονομική δέσμευση, γίνεται πιο σφαιρικός, πιο ολοκληρωμένος, αφορά και τη συναισθηματική στήριξη των παιδιών.

Η παρουσία του γίνεται όλο και πιο έντονη μέσα στο σπίτι, παρατηρείται μια εντυπωσιακή εμπλοκή των αντρών στις οικογενειακές ευθύνες, οι οποίες όμως περιορίζονται σε ό,τι έχει σχέση με το παιδί. (Τα παραπάνω προκύπτουν από μελέτη που πραγματοποίησε το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας σε συνεργασία με τον Σύλλογο για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια, η οποία διενεργήθηκε σε πέντε ακόμη χώρες της ΕΕ).

 

Η αριθμητική των μπαμπάδων
Η ενασχόληση των πατέρων με τη φροντίδα και την περιποίηση των παιδιών μικρής ηλικίας φτάνει το 54,5%, η συμμετοχή τους όσον αφορά τις μετακινήσεις παιδιών αγγίζει το 70%, ενώ μεγαλύτερη ευχαρίστηση για έναν μπαμπά αποτελούν οι εξωτερικές δουλειές, όπως ψώνια, λογαριασμοί σε ποσοστό 91,4%. Όσο για τις εντός σπιτιού εργασίες, μόνο ένα 34,8% συμμετέχει σε αυτές.

Η κυριότερη πηγή άγχους ενός πατέρα είναι τα παιδιά του σε ποσοστό 26,5% και δεύτερη τα οικονομικά και η εργασία (23,2%). 

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανδρών-πατεράδων (87,7%) σκέφτεται τα παιδιά του την ώρα που εργάζεται.

Επίσης το 68,9% δηλώνει πως μεγαλώνοντας ως αγόρι έμαθε να ενεργεί με ευθύνη και δύναμη, ενώ μόνο το 31,1% υποστηρίζει πως μεγάλωσε με αγάπη και στοργή.

Ίσως γι αυτόν τον λόγο το 75,1% στην ερώτηση «τι σημαίνει για σας η λέξη πατέρας;» απαντά «ευθύνη και προστασία» και μόλις το 24,9% «αγάπη και στοργή».

Μάλιστα, το 66,7% θεωρεί ότι είναι καλύτερος πατέρας από τον δικό του, το 30,8% ότι δεν υπάρχει διαφορά και μόνο το 2,6% ότι ο πατέρας του ήταν καλύτερος από αυτόν.

Εντυπωσιακό είναι ότι παρά το γεγονός ότι το 71,4% των πατέρων γνωρίζει τα δικαιώματά του αναφορικά με τις γονικές άδειες, το 31,6% δεν κάνει ποτέ χρήση άδειας εργασίας για τις ανάγκες των παιδιών, το 27% κάνει σπάνια, το 33,2% μερικές φορές ενώ μόλις το 8,2% συχνά.

 

Εμείς και οι άλλοι
32,2% των Ελλήνων πατεράδων δηλώνει πως παίζει με τα παιδιά του. Το αντίστοιχο ποσοστό των Άγγλων φτάνει το 46%.

16,5% των Ελλήνων πατεράδων (χαμηλό ποσοστό) έχουν επισκεφθεί το σχολείο του παιδιού τους για να ενημερωθούν σχετικά με την πρόοδό του. Το αντίστοιχο ποσοστό των Αμερικανών είναι 49%, ενώ ένα 32% παρακολουθεί τις συναντήσεις γονέων και δασκάλων.

15,3% των Ελλήνων πατεράδων συμμετέχουν στις σχολικές υποχρεώσεις των παιδιών τους, ενώ οι Αμερικανοί διαβάζουν τα παιδιά τους σε ποσοστό 83%. 

28,9% των Ελλήνων μπαμπάδων πιστεύει ότι η εργασία δεν επηρεάζει τον ρόλο του πατέρα (έναντι 53,3% 28,9% των Πορτογάλων).

54,5% των Ελλήνων πατεράδων ασχολείται με τη φροντίδα των παιδιών, ενώ οι Πορτογάλοι τα προσέχουν σε ποσοστό 58,7%.

 

Και μην ξεχνάτε:

Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινάει σύντομα, δείξτε το παρόν σας. Ας ανεβάσουμε λίγο αυτά τα χαμηλά ποσοστά και τα οφέλη θα είναι μόνο υπέρ σας!

 

Αφιερωμένο στις μητέρες όλου του κόσμου...«Χρόνια σας πολλά»

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Σάββατο, 12 Μάιος 2012 10:30
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

mamapaidiΓράφει η Μαρία Ξανθοπούλου, ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια

Θ

α ξεκινήσω με ένα διήγημα από τον «Πάολο Κοέλιο»

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.

- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!

- Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα, όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.

- Κι αυτό τι είναι;

- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.

- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:

- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:

- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας.

- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.

- Και σε τι χρησιμεύει;

- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.

- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

Πολύ όμορφα τα παρουσιάζει ο Κοέλιο, έχει έναν δικό του πολύ προσωπικό τρόπο και βέβαια οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν με τα λεγόμενα του. Ο ρόλος της μητέρας είναι όντος καταλυτικός και πολύ σοβαρός. Ξεκινάει από την σύλληψη και δεν τελειώνει ποτέ. Οι έρευνες πλέον αποδεικνύουν πόσο σημαντική είναι η παρουσία της ειδικά τον πρώτο χρόνο. Η πιο σημαντική θεωρία είναι αυτή του J. Bowlby “Attachment Theory” στα ελληνικά την συναντάμε ως «θεωρία της προσκόλλησης» ή «θεωρία του δεσμού». Η θεωρία αναφέρεται στην εμπειρία των πρώιμων βιωμάτων των παιδιών και στην επίδραση που έχουν αυτά τα βιώματα στην προσωπικότητά τους. Η θεωρία μας προσφέρει συναρπαστικές ματιές/συμβουλές για την εξέλιξη του παιδιού και βοηθάει στην πρόληψη και αντιμετώπιση σημαντικών ζητημάτων. (Στην θεωρία θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο άρθρο)

Ο ρόλος της μητέρας φαίνεται να είναι λοιπόν σημαντικός για όλη την πορεία ενός ανθρώπου, το συναισθηματικό δέσιμο που θα δημιουργήσει με το παιδί της είναι καθοριστικό για όλες τις μετέπειτα μορφές σχέσεων που θα συνάψει στην ενήλικη ζωή του.

Πρόκειται για έναν ρόλο καταλυτικό, σημαντικό, κουραστικό μεν αλλά ταυτόχρονα τόσο ευχάριστο, τρυφερό, ολοκληρωτικό και δημιουργικό. Ίσως ο πιο σημαντικός από όλους τους ρόλους που καλείται να ανταπεξέλθει η σύγχρονή γυναίκα/μητέρα που τελικά δεν θα ήταν παράλογο να ισχυριστούμε πως όντος έχει έξι μάτια και γιατί όχι και οχτώ χέρια!

Περισσότερα Άρθρα...