Το χαρτζιλίκι των παιδιών

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ

Γράφει η Μαρία Ξανθοπούλου, ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια

Α

φορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε ένα μάθημα των Γερμανικών στο οποίο διαβάσαμε πόσο χαρτζιλίκι έχουν στην διάθεση τους, παιδιά ηλικίας έξι ως δώδεκα ετών, πιο συγκεκριμένα τα παιδιά του Δημοτικού. Είναι ένα θέμα αρκετά επίκαιρο και σημαντικό να προσδιορίζετε και να μαθαίνεται από αυτή την ηλικία στα παιδιά τι σημαίνει η αρχαία και δημοφιλής ρήση «παν μέτρον άριστον»

Ερωτήσεις που πιθανόν προκύπτουν είναι: γιατί να δίνω στο παιδί μου χρήματα, τι μαθαίνει μέσα από αυτή την διαδικασία, τι ποσό είναι καλό να δίνω στην εκάστοτε ηλικία, πόσο επηρεάζεται από τα χρήματα που διαθέτουν οι συνομήλικοι του, τι μπορώ να αλλάξω και γενικά ποιο το όφελος αυτής της διαδικασίας;

Η πιο επίκαιρη έρευνα στον ελλαδικό χώρο διεξάγει πέρσι από την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας (ΕΕΚΕ). Η έρευνα έγινε μέσω ερωτηματολογίου, το οποίο μοιράστηκε σε σχολεία όλης της χώρας από τα κατά τόπους εργατικά κέντρα. Οι ερωτήσεις αφορούσαν κυρίως τις καταναλωτικές συνήθειες των παιδιών ηλικίας 6 - 13 ετών. Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής: Πενήντα ευρώ ξοδεύουν κατά μέσο όρο κάθε μήνα οι γονείς στην Ελλάδα για το χαρτζιλίκι ενός παιδιού που πηγαίνει στο δημοτικό. Το ποσό αυτό ανεβαίνει στα πενήντα οκτώ ευρώ σε περίπτωση που το παιδί δεν έχει αδέρφια, ενώ πέφτει στα τριάντα επτά ευρώ αν πρόκειται για πολυμελή οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Το μηνιαίο χαρτζιλίκι των πενήντα ευρώ αφορά μόνο τις είκοσι ημέρες του σχολείου, ενώ αντιστοιχεί σε δύο ευρώ την ημέρα για είδη διατροφής, καθώς και πενήντα λεπτά για αγορές μη διατροφικού χαρακτήρα. Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η έρευνα.

Με την έξοδο των παιδιών από την οικογενειακή εστία και την έναρξη του δημοτικού θεωρείται και μια καλή χρονική στιγμή έναρξης αυτής της συνήθειας στα παιδιά. Η συναναστροφή βέβαια με άλλα παιδιά, τα φέρνει σε επαφή με νέες συνήθειες και επιθυμίες. Γρήγορα θα θελήσουν να υιοθετήσουν κάποιες από αυτές. Μία τέτοια είναι και το χρηματικό ποσόν που έχουν και οι συμμαθητές τους στη διάθεση τους. Στην προσπάθεια τους να ενταχθούν στη νέα ομάδα ή αλλιώς στην προσπάθεια κοινωνικοποίησης τους, τα παιδιά θα επιδιώξουν να μοιάσουν τους άλλους, είτε στη συμπεριφορά και εμφάνιση, είτε ακόμα και με το ποσό που έχουν στη διάθεση τους να ξοδέψουν. Αυτό αυτομάτως αποτελεί θέμα συζήτησης στο σπίτι και συχνά μπορεί να προκύψουν αντιπαραθέσεις.

Οφείλουμε να έχουμε συζητήσει το θέμα και να γνωρίζει το παιδί ποιες δικές του ανάγκες καλείται να καλύψει με το χαρτζιλίκι του. Όταν μια μητέρα φροντίζει να ετοιμάζει καθημερινά το κολατσιό του και αυτή η ανάγκη καλύπτεται από το σπίτι, είναι δική του ευθύνη αν ξοδέψει τα χρήματα του για κάποιες λιχουδιές και μείνει χωρίς χαρτζιλίκι για το υπόλοιπο της εβδομάδας. Είναι δηλαδή ένας τρόπος να μάθουν από νωρίς τι έχουν πραγματικά ανάγκη και πού θα ξοδέψουν το χαρτζιλίκι τους. Μαθαίνουν να κάνουν επιλογές και να αναλαμβάνουν και τις συνέπειες αυτών.

Δεν είναι καλό να είμαστε υπερβολικοί με το ποσόν. Αυτό εξαρτάται πρωτίστως και από το τι μπορεί ο καθένας να δώσει, σύμφωνα λοιπόν με τα οικονομικά αλλά και από τα πόσα μέλη έχει η οικογένεια. Οφείλουμε να γνωρίζουμε τις επιθυμίες τους και να συζητάμε μαζί τους το τι είναι σημαντικό, αλλά και τι μπορούμε να εκπληρώσουμε. Είναι σημαντικό να μάθουν από νωρίς να αποταμιεύουν κάποιο ποσόν για να εκπληρώσουν μια ίσως πιο ακριβή επιθυμία τους. Βοηθάει επίσης να αντιληφτούν πως δεν εκπληρώνονται πάντα και όλες οι επιθυμίες.

Το χαρτζιλίκι μπορεί να σταθεί και ένας πολύ καλός σύμμαχος στο θέμα της «σωστής τιμωρίας». Αν κάποια στιγμή δείξει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά και στερηθεί το χαρτζιλίκι του για μια εβδομάδα θα σκεφτεί σίγουρα τι τον οδήγησε στη στέρηση του. Ας μην ξεχνάμε, πως τα παιδιά διαμορφώνουν τις καταναλωτικές τους συνήθειες από τους γονείς, κάτι που δεν είναι πάντα θετικό, ειδικά όταν οι ίδιοι δεν διαθέτουν κάποιο συγκεκριμένο μέτρο σε αυτές.

Πηγή έρευνας: http://tvxs.gr/taxonomy