ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
Μεταξύ των πασχόντων από καρκίνο του προστάτη, όσοι έχουν οστικές αλλοιώσεις και σκελετικά συμβάντα, έχουν το χειρότερο προσδόκιμο επιβίωσης, με λιγότερο από 1% ποσοστό να επιβιώσουν εντός πέντε ετών, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο Journal of Urology.
Σε εθνική μελέτη που εκπόνησαν οι ειδικοί του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Αάρχους με επικεφαλής τον Δρ Μεττε Νοργκααρντ ετέθησαν υπό ιατρική παρακολούθηση 23.000 ασθενείς, και περίπου το 8% εκδήλωσε οστικές μεταστάσεις εντός ενός έτους από την διάγνωση του καρκίνου του προστάτη και μετά από έναν χρόνο, σχεδόν οι μισοί είχαν τουλάχιστον ένα σκελετικό συμβάν, δηλαδή ακτινοβολία στο οστό, κάταγμα ή οστική χειρουργική επέμβαση.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν αρχειακό υλικό από το 1999 μέχρι το 2007 για να αναλύσουν την θνησιμότητα από κάθε αιτιολογία των πασχόντων από καρκίνο του προστάτη με και χωρίς οστικές μεταστάσεις και σκελετικά συμβάντα. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης του δείγματος ήταν 2,2 χρόνια.
Τελικά 569 άνδρες είχαν οστικές μεταστάσεις μέχρι να διαγνωστούν με καρκίνο του προστάτη και 248 εξ αυτών (43,6%) είχαν σκελετικό επεισόδιο κατά την επανεξέταση.
Εκ των 22.404 που δεν είχαν οστικές μεταστάσεις κατά τη διάγνωση, 2.578 (11,5%) εκδήλωσαν κατά την παρακολούθηση και περισσότεροι από τους μισούς είχαν επίσης σκελετικό επεισόδιο.
Οι ασθενείς χωρίς οστικές μεταστάσεις είχαν ποσοστά μονοετούς και πενταετούς επιβίωσης 87,0% και 55,8%, αντίστοιχα, αλλά η μονοετής και πενταετής επιβίωσης έπεσε στο 47,4% και 2,7% αντίστοιχα, στους άνδρες με οστικές αλλοιώσεις και στο 39,9% και το 0,7% αντίστοιχα για τους ασθενείς με οστική αλλοίωση και σκελετικό επεισόδιο.
Μετά από συνεκτίμηση της ηλικίας και της συνοσηρότητας, το ποσοστό θνησιμότητας παρέμενε υψηλότερο στους καρκινοπαθείς με οστικές μεταστάσεις (4,7% στον έναν χρόνο, 6,1% μετά τον έναν χρόνο) και ήταν ακόμη υψηλότερο σε αυτού με οστικές μεταστάσεις και σκελετικό επεισόδιο (6,6% τον πρώτο χρόνο και 8,9% μετά).
Η θεραπεία για την πρόληψη της οστικής μετάστασης και ο χρόνος καθυστέρησης μέχρι το πρώτο σκελετικό συμβάν στους άνδρες που έχουν ήδη οστική αλλοίωση μπορεί να είναι οφέλη για όλους τους πάσχοντες από καρκίνο του προστάτη.