Όχι όμως αδύνατον
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΣΤΟ...ΝΤΙΒΑΝΙ
Γράφει η Μαρία Ξανθοπούλου, ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
Στις μέρες μας πολύ γάμοι δεν καταφέρνουν ν? αντέξουν τις διάφορες δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσουν με την πάροδο του χρόνου. Σ? ένα διαζύγιο αυτά που υποφέρουν περισσότερο, είναι τα παιδιά. Το να εξηγήσει κάποιος σ? αυτά, γιατί η μαμά και ο μπαμπάς δεν είναι ή δεν θέλουν να είναι πλέον μαζί λόγω των καυγάδων, είναι πραγματικά μια πολύ
δύσκολη υπόθεση, ειδικά σε μικρή ηλικία. Αυτό που κατά κύριο λόγο ισχύει είναι ότι τα παιδιά απαλλάσσονται, από το αρνητικό κλίμα των συνεχών συγκρούσεων στην οικογένεια. Ωστόσο τις περισσότερες φορές είναι ακόμη πιο δύσκολο να βρεθούν οι κατάλληλες λέξεις, άλλωστε υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους το ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει, να βρεθούν καλά λόγια για τον άλλον είναι πραγματικά δύσκολο, «όχι όμως αδύνατον».
Οι συνθήκες ζωής της οικογένειας πριν το διαζύγιο ποικίλλουν. Αυτό που παρατηρείται ή περιγράφεται συνήθως είναι οι έντονοι καυγάδες, με φθορά του αμοιβαίου σεβασμού και της εμπιστοσύνης, και ιδιαίτερα η συναισθηματική αποξένωση. Πολλές φορές γίνονται, μα αποβαίνουν δυστυχώς σε αποτυχία, διάφορες προσπάθειες βελτίωσης της σχέσης. Πολλοί προσπαθούν να αρνηθούν την πραγματικότητα και να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν θα χωρίσουν. Η εστιασμένη προσοχή στα αρνητικά χαρακτηριστικά του συντρόφου τους δεν βοηθάει καθόλου τις συνθήκες. Ακολουθεί η αναζήτηση έξω-οικογενειακών στηριγμάτων η δε πιθανότητες για εξωσυζυγική σχέση αυξάνονται σημαντικά.
Τα προβλήματα δεν παύουν συνήθως μετά το διαζύγιο. Η μητέρα δεν θέλει ο πατέρας να βλέπει το παιδί και δυστυχώς πολλές φορές το καταφέρνει. Ο πατέρας επιθυμεί την επιμέλεια και διεκδικεί, ή ο πατέρας δεν πληρώνει την συμφωνημένη διατροφή. Η μητέρα περιμένει να ασχολείται ο πατέρας περισσότερο και πιο ουσιαστικά. Ο κατάλογος των διαφορών μπορεί να συνεχιστεί. Υπάρχουν πολύ λόγοι που δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα μετά το χωρισμό, ακούγεται και λογικό, άλλωστε αν υπήρχε σωστή επικοινωνία θα φτάνανε στον χωρισμό; Το να βρεθούν λογικοί κανόνες για την ζωή, ειδικά του παιδιού μετά τον χωρισμό, με τις οποίες και οι δυο πλευρές να συμφωνούν μα πάνω απ? όλα να τηρούν, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο, όχι όμως αδύνατον.
Το παιδί είναι πάντα αυτό που στέκεται κάπου στην μέση. Ταλαντεύεται με ένα τσαντάκι στο χέρι μία από δω και μία από κει. Κάποια στιγμή μπορεί να εκφράσει την άρνηση του και να πει «όχι δεν θέλω να πάω εκεί» σ? αυτή την περίπτωση το αναγκάζουμε να επισκεφτεί την άλλη πλευρά; Αρρωσταίνει και οφείλετε να πάρετε μια σημαντική απόφαση, θα ζητήσετε την γνώμη του πρώην συντρόφου σας; O καινούργιος σας σύντροφος τι δικαιώματα έχει πάνω στο θέμα της διαπαιδαγώγησης του ή η καινούργια σύντροφος; Τι στάση θα κρατήσετε στην νέα αρχή, τόσο την δική σας όσο και του συντρόφου σας; Δύσκολες καταστάσεις όχι όμως ανυπέρβλητες.
Πολλές αποφάσεις παίρνονται δυστυχώς εν αγνοία των παιδιών. Το τι αισθάνονται ή τι σκέφτονται αυτά λησμονούμε να διερευνήσουμε, ξεχνάμε; Αναρωτηθείτε είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να πάρουμε κάποιες συγκεκριμένες αποφάσεις οι οποίες θα βελτιώσουν την ζωή μας μετά από έναν επώδυνο χωρισμό; Μπορείτε να αφήσετε τους προσωπικούς σας εγωισμούς και την περηφάνια σας στην άκρη και να συμφωνήσετε πάνω σε κάποια πολύ συγκεκριμένα θέματα για την ψυχική ισορροπία όλων των μελών και ειδικά των παιδιών; Για τα παιδιά είναι σημαντικό οι πληροφορίες που παίρνουν από τους δύο γονείς να είναι εναρμονισμένες και όχι αλληλοσυγκρουόμενες. Διότι αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι πως νιώθει το παιδί, ποιες είναι οι πραγματικές του ανάγκες και επιθυμίες. Ναι είναι δύσκολο να του τις πραγματοποιήσουμε, όχι όμως και αδύνατον.
Σας εύχομαι μια ήρεμη εβδομάδα.