Το σύνδρομο Asperger
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ - ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΛΟΓΟΥ
Γράφει η Εβίτα Κουτσουφλιάνου, Λογοθεραπεύτρια
Το σύνδρομο Asperger ανήκει στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές και είναι μια ήπια παραλλαγή αυτισμού, που επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου. Η διαταραχή αυτή διαφέρει από τον αυτισμό, κυρίως γιατί δεν υφίσταται γενική καθυστέρηση ή επιβράδυνση στη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού ή την ανάπτυξη των γνωστικών του λειτουργιών. Συνήθως τα παιδιά με Asperger έχουν φυσιολογική και πάνω νοημοσύνη (με τη λεκτική νοημοσύνη να υπερτερεί της πρακτικής νοημοσύνης), έχουν φυσιολογική εξέλιξη λόγου, χρησιμοποιούν νωρίς τη γραμματική στο λόγο τους, έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και κλίσεις. Η ηλικία έναρξης του συνδρόμου Εντοπίζεται μεταξύ 5 και 8 ετών. Η συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου στον πληθυσμό είναι 10 προς 1 (4 αγόρια προς 1 κορίτσι).Χαρακτηριστικά του συνδρόμου
Δυσκολία στην κοινωνική επαφή. Τα άτομα με Asperger επιθυμούν την κοινωνική επαφή, αλλά δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τους άλλους, γιατί δε γνωρίζουν τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Δεν κατανοούν τη μη-λεκτική επικοινωνία (χειρονομίες, εκφράσεις προσώπου) και δεν μπορούν να μοιραστούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Η δυσκολία τους να δημιουργήσουν φιλίες είναι εμφανής.
Προβλήματα επικοινωνίας. Χρησιμοποιούν λέξεις που συχνά δεν ταιριάζουν στην περίσταση, δεν δίνουν σημασία στις αντιδράσεις του συνομιλητή τους, μιλούν ακατάπαυστα, δεν κατανοούν το χιούμορ και τον μεταφορικό λόγο και η φωνή τους έχει μονότονη χροιά. Έχουν δυσκολίες στο πραγματολογικό και στο σημασιολογικό επίπεδο της γλώσσας.
Απουσία αφηρημένης σκέψης. Ενώ μπορούν να αποστηθίσουν γεγονότα και ημερομηνίες, δυσκολεύονται, όμως, στην κατανόηση αφηρημένων εννοιών, στο να κάνουν υποθέσεις και στο να αναπτύξουν κριτική σκέψη.
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Αναπτύσσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μία συλλογή ή ένα χόμπι το οποίο καταντά μια παθολογική ενασχόληση με ένα πράγμα (τρένα, συναγερμούς σπιτιών, μετεωρολογία, αστρονομία κλπ).
Έλλειψη προσαρμοστικότητας. Κάθε απρόσμενη αλλαγή και καινούρια κατάσταση στο καθημερινό πρόγραμμα τους δημιουργεί αναστάτωση, αισθήματα ανησυχίας και άγχους.
Αδεξιότητα. Δυσκολεύονται σε δραστηριότητες που απαιτούν συντονισμένες κινήσεις (πχ. Πέταγμα μπάλας, δέσιμο κορδονιών, ισορροπία, γρήγορα
αντανακλαστικά).
Προβλήματα στο σχολείο. Λόγω των δυσκολιών στην κοινωνική επαφή γίνονται αντικείμενο κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά. Παίζουν μόνα τους και δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κοινωνικούς κανόνες του σχολείου.