Η θέση της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Ημαθίας για το συμπύρηνο ροδάκινο

ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

αφανισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των Νομών Ημαθίας και Πέλλας, όπου κυρίως υφίσταται η καλλιέργεια. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι μόνο τα υψηλά αποθέματα κομπόστας περσινής παραγωγής των βιομηχανιών, αλλά οι αρνητικές προοπτικές, λόγω της τεράστιας μείωσης της πίτας της αγοράς, που αντανακλά στην τεράστια μείωση της δυνατότητας απορρόφησης πρώτης ύλης από τη βιομηχανία.

Αυτό δεν έγινε ξαφνικά, αλλά τώρα φάνηκε η κορυφή του παγόβουνου και μάλιστα στο μέσο μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης, που αντανακλά σοβαρά στη μείωση της κατανάλωσης γενικότερα. Οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν τον κλάδο στη συρρίκνωση και το σταδιακό χάσιμο αγορών, υπήρξαν η μείωση της ανταγωνιστικότητας λόγω του ισχυρού Ευρώ και ο σοβαρός ανταγωνισμός άλλων παραγωγών χωρών και κυρίως της Κίνας. Μάλιστα η χώρα που κατείχε παγκόσμια το 65% της παγκόσμιας αγοράς, κατέχει τώρα το 45% και κινδυνεύει να χάσει οριστικά την πρώτη εξαγωγική θέση στον κόσμο από την Κίνα. Η τεράστια πλειοψηφία των βιομηχανιών μεταποίησης του ροδάκινου, κι ενώ βρίσκονταν σε φάση οικονομικής ανάρρωσης μετά την ρύθμιση των χρεών τους με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου που έγινε το 2003 και στη συνέχεια το 2007, βρέθηκε και πάλι σε αδυναμία, πράγμα που τις οδηγεί και σε πίεση για χαμηλότερη τιμή πρώτης ύλης. Αυτό όμως έχει ήδη αγγίξει τα όρια αντοχής του παραγωγού που δεν είναι βιώσιμος, ενώ η οικονομική κρίση απειλεί φέτος να τινάξει τα πάντα στον αέρα, οδηγώντας τους παραγωγούς σε απόγνωση.

Η ανικανότητα , η ασχετοσύνη, η επιπολαιότητα και κυρίως η ανεντιμότητα του αρμόδιου Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης που χειρίσθηκε μέχρι σήμερα το ζήτημα από πλευράς της σημερινής Κυβέρνησης, χειροτέρεψε τα πράγματα και οδήγησε την κατάσταση στο χείλος της αβύσσου, ανοίγοντας την όρεξη των ιδιωτικών βιομηχανιών για εξευτελιστική τιμή. Αντί η Κυβέρνηση να βρεθεί στο μέσον μιας συγκλίνουσας προσπάθειας για μια συμβιβαστική λύση που να ικανοποιεί και τη βιομηχανία και τους παραγωγούς, με τις δικές της ενέργειες, έφερε ως αποτέλεσμα την ανεπίτρεπτη κατάρρευση της τιμής του συμπύρηνου ροδάκινου κα τον ωμό εκβιασμό των αγροτών, χωρίς να δίνει λύση για τις αδιάθετες ποσότητες και την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος, παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις όλων των φορέων. Τώρα πια οι μαζικές κινητοποιήσεις των αγροτών είναι μονόδρομος.

Σήμερα, τώρα, η επαναδιαπραγμάτευση των δύο μερών με την επιδιαιτησία της Πολιτείας, με την όποια αξιοπιστία της έχει μείνει και η εξεύρεση λύσης για μια αξιοπρεπή κάλυψη απώλειας εισοδήματος για τον παραγωγό φέτος, είναι το άμεσο σκέλος του προβλήματος, ενώ η επανάκαμψη του κλάδου είναι το μακροπρόθεσμο και πιο σοβαρό. Όσον αφορά το πρώτο, είναι ευθύνη της πολιτείας, πρώτα να επαναφέρει στην τάξη τις ιδιωτικές βιομηχανίες και μετά να βρει τον τρόπο, πρακτικά, αθόρυβα,  υπεύθυνα και αποτελεσματικά, να καλύψει για φέτος τους Έλληνες ροδακινοπαραγωγούς, ώστε να μην οδηγηθούν στην εξαθλίωση. Η ροδακινοκαλλιέργεια είναι πολυετής, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ευελιξία ανταπόκρισης σε ουσιαστικές μεταβολές της αγοράς.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη μόνον τις Τράπεζες και τις επιχειρήσεις, αλλά έχει ανάγκη κι από μια ισχυρή αγροτική οικονομία, βασισμένη σε σύγχρονους και βιώσιμους αγρότες. Για την μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση του προβλήματος, απαιτείται ουσιαστική και σοβαρή δουλειά από όλους τους εμπλεκομένους. Πολιτεία, Βιομηχανίες και Αγρότες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα από κοινού. Η επίλυση του ζητήματος μπορεί να είναι πολυεπίπεδη και να κινείται ταυτόχρονα και παράλληλα προς πολλές κατευθύνσεις. Μια ουσιαστική μελέτη του κλάδου θα μπορούσε να οριοθετήσει τις δυνατότητες διάθεσης των προϊόντων της βιομηχανίας, οριοθετώντας και την δυνατότητα απορρόφησης πρώτης ύλης.

Έτσι και με βάση τις εκτιμήσεις για τις αναγκαίες εκτάσεις της καλλιέργειας, θα μπορούσαν να προχωρήσουν προγράμματα αναδιάρθρωσής της, σε συνδυασμό με συμβολαιακή διάθεση προς την βιομηχανία, των όποιων ποσοτήτων ροδάκινων επαναπροσδιορισθούν. Η ουσιαστική εξυγίανση της βιομηχανίας αποτελεί μιαν άλλη ουσιαστική παράμετρο για την επίλυση του προβλήματος. Δυστυχώς μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Μέσα από αξιόπιστες μελέτες βιωσιμότητας θα πρέπει να προσδιορισθεί  ποιές βιομηχανίες μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους και ποιές όχι, ώστε οι υπόλοιπες μετά από πραγματική κι όχι εικονική ρύθμιση χρεών σαν την τελευταία που επιχείρησε αυτή η Κυβέρνηση, να μπορέσουν να συνεχίσουν την αποστολή τους. Αν χρειασθεί επέμβαση ακόμη και σε εσωτερικά θέματα των επιχειρήσεων κι αυτό θα πρέπει να γίνει στη λογική της βιωσιμότητάς τους, αφού αποτελούν επιχειρήσεις Στρατηγικής Σημασίας για τον κλάδο και την περιοχή, με όχι μόνο οικονομικές αλλά και κοινωνικές διαστάσεις.  Τέλος η χαοτική κατάσταση των συνεταιριστικών οργανώσεων με τα πολλά κέντρα διάθεσης ροδάκινων θα πρέπει να εκλείψει, με την αλλαγή του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, μέσα από συνεργασία πολιτείας και εκπροσώπων των αγροτικών φορέων. Η εποχή των «Μαυρογιαλούρων» κύριε Κιλτίδη, πέρασε ανεπιστρεπτί. Ας καταλάβουμε όλοι ότι ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε".