Ειδικός εισηγητής στην Σύνοδο Ιατρικών Οργανώσεων στην Modena ο Αναστάσιος Βασιάδης
ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΥΓΕΙΑ
Με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου, Ευρωπαϊκών Ιατρικών Ενώσεων, Εθνικών Ιατρικών Συλλόγων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ιταλικών Ιατρικών Συλλόγων, πραγματοποιήθηκε στη Μόντενα Ειδική Σύνοδος αφιερωμένη στην Ασφαλή Άσκηση της Ιατρικής και την Επαγγελματική Ευθύνη. Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, μετά από ειδική πρόσκληση εκπροσωπήθηκε από το μέλος του Δ.Σ. Αναστάσιο Βασιάδη
Η Σύνοδος συνδιοργανώθηκε από τον Εθνικό Ιατρικό Σύλλογο της Ιταλίας και τον Ιατρικό Σύλλογο της Μόντενα.
Στη Σύνοδο προήδρευσε ο Πρόεδρος του Εθνικού Ιατρικού Συλλόγου Ιταλίας, Dr. Amedeo Bianco, ενώ τον οργανωτικό συντονισμό είχε ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της Μόντενα, Dr. Nicolino D’ Autilia.
Ειδικοί εισηγητές στη Σύνοδο ήταν : Ο Πρόεδρος του Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου, Dr. Xavier Deau ο Πρόεδρος της CEOM Dr. Roland Kerzmann, ο Αντιπρόεδρος της CEOM, Dr. Gheorghe Borcean, o Πρόεδρος του Εθνικού Ιατρικού Συλλόγου Ισπανίας Dr. Juan José Rodriguez Sendin, ο Aντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Διευθυντών Νοσοκομειακών Ιατρών (EASHP) Dr. Thomas Zilling και ο Εκπρόσωπος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου Dr.Αναστάσιος Βασιάδης.
Επιμέρους παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου, έγιναν από τον Γενικό Διευθυντή Επαγγελμάτων Υγείας του Ιταλικού Υπουργείου Υγείας Dr. Giovanni Leonardi, τον Ειδικό Σύμβουλο για την Πολιτική Υγείας της Περιφέρειας Emilia Romagna Dr. Carlo Lucenti, την Πρόεδρο της Επιτροπής Υγιεινής και Υγείας της Ιταλικής Γερουσίας Γερουσιαστή Emilia Grazia De Biasi και τον Πρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Ιταλικής Βουλής Βουλευτή Pierpaolo Vargiu.
Εκ μέρους του Εκπροσώπου του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, έγινε περιγραφή των συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα και των κινδύνων που συνοδεύουν κάθε στιγμή, την άσκηση της ιατρικής.
Επισημάνθηκε η ανυπαρξία θεσμικού πλαισίου που να διασφαλίζει την ασφαλή άσκηση της Ιατρικής, που έχει ως συνέπεια την ανάπτυξη μηχανισμών εκβιασμού και δικαστικών προσφυγών εναντίον των ιατρών.
Ο εκπρόσωπος του Π.Ι.Σ. περιέγραψε τις διαχρονικές παρεμβάσεις της ελληνικής Ιατρικής Κοινότητας προς τα αρμόδια κυβερνητικά Όργανα, προκειμένου να διαμορφωθεί νομικό πλαίσιο διασφάλισης της άσκησης της Ιατρικής, χωρίς την επιβάρυνση των ιατρών. Τόνισε δε, ότι αυτές οι παρεμβάσεις παραμένουν χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Η εισήγηση συμπληρώθηκε με την αναφορά στο φαινόμενο της λεγόμενης «αμυντικής Ιατρικής», ως καταφύγιου άμυνας των ιατρών απέναντι στις επιθέσεις που δέχονται, με εξαιρετικά επικίνδυνες συνέπειες για τη δημόσια υγεία.
Ειδικότερα μεταφέρθηκε η εμπειρία από την άσκηση της ιατρικής στην Ελλάδα και κοινοποιήθηκαν στην Σύνοδο τα ακόλουθα στοιχεία:
Α. Η επαγγελματική ευθύνη των ιατρών, αφορά συχνότερα τις χειρουργικές ειδικότητες, λιγότερο συχνά στις παθολογικές ειδικότητες και ελάχιστα στις εργαστηριακές ειδικότητες.
Β. Η προστασία των ιατρών από τις συνέπειες της επαγγελματικής ευθύνης, αναφέρεται με διαφορετικό τρόπο για τους γιατρούς που εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία, τους γιατρούς που συνεργάζονται με τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια και στους ιατρούς που απασχολούνται αποκλειστικά στα ιδιωτικά τους ιατρεία.
Γ. Η δημόσια ασφαλιστική κάλυψη των ιατρών για την επαγγελματική ευθύνη είναι ανύπαρκτη. Αυτή την δημόσια ασφαλιστική ανεπάρκεια, προσπαθούν να καλύψουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, με ατομικά συμβόλαια που προτείνονται στους γιατρούς, των οποίων η δραστηριότητα έχει υψηλό κλινικό κίνδυνο και επομένως μεγάλη επαγγελματική ευθύνη.
Αναφέρθηκε η δραστηριοποίηση γραφείων, τα οποία αναζητούν περιπτώσεις ασθενών που παρουσιάζουν επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κλινικής τους αντιμετώπισης. Στην συνέχεια ασκούνται πιέσεις στους ασθενείς να υποβάλλουν μηνύσεις εναντίον των ιατρών που τους περιέθαλψαν. Από τα σημαντικά χρηματικά ποσά, στα οποία καταδικάζονται να πληρώσουν οι ιατροί, μεγάλο μέρος εισπράττουν τα ίδιεα γραφεία.
Επισημάνθηκε το φαινόμενο, επαγγελματικά γραφεία να συνεργάζονται με ασφαλιστικές εταιρίες, με σκοπό οι ιατροί να αποδέχονται συμβόλαια κάλυψης της ιατρικής επαγγελματικής ευθύνης, ώστε να αποφεύγονται μελλοντικές μηνύσεις εναντίον τους. Επίσης, παρατηρείται, οι μηνύσεις εναντίον των ιατρών και το ύψος των οικονομικών απαιτήσεων, να προσδιορίζονται μετά από έρευνα, ως προς το εάν ο ιατρός είναι ασφαλισμένος για την επαγγελματική ευθύνη ή όχι. Αυτό το φαινόμενο έχει ως αποτέλεσμα, οι γιατροί να αποφεύγουν να ασφαλίζονται προσωπικά, διότι έτσι γίνονται στόχος απέναντι στις μηνύσεις που μεθοδεύουν τα επαγγελματικά γραφεία.
Έγινε ειδική αναφορά για τα Δημόσια Νοσοκομεία που επιδίωξαν να συνάψουν ομαδικά ασφαλιστικά συμβόλαια επαγγελματικής ευθύνης για τους γιατρούς που εργάζονται σε αυτά, αλλά με πληρωμή των δαπανών ασφάλισης από τους ίδιους τους ιατρούς.
Αναφέρθηκε επίσης το αίτημα του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου να καλύπτεται ασφαλιστικά από τα νοσοκομεία, η επαγγελματική ιατρική ευθύνη των γιατρών που απασχολούνται σε αυτά.
Τονίστηκε δε ότι μέχρι σήμερα, αυτό το αίτημα δεν έχει γίνει αποδεκτό και έτσι κάθε γιατρός που επιθυμεί να είναι ασφαλιστικά καλυμμένος για την επαγγελματική ευθύνη κατά την άσκηση της ιατρικής, πρέπει να ασφαλίζεται προσωπικά.
Αναλύθηκαν οι σημαντικές συνέπειες για την ασφαλή άσκηση της ιατρικής με εμφανή επιδημιολογικά χαρακτηριστικά, από αυτή την κατάσταση.
Δόθηκε έμφαση στο γεγονός ότι η δραματική μείωση των μισθών των ιατρών, δεν επιτρέπει στους περισσότερους να κάνουν προσωπικά συμβόλαια, με αποτέλεσμα να παραμένουν χωρίς ασφάλιση των κλινικών κινδύνων.
Κατά συνέπεια και προκειμένου να διασφαλίσουν όσον είναι δυνατόν την προσωπική επαγγελματική και φυσική τους υπόσταση, επιλέγουν τη λεγόμενη «αμυντική ιατρική», αποφεύγοντας τις χειρουργικές θεραπείες και περιοριζόμενοι σε πιο συντηρητικές αγωγές.
Το αναμενόμενο αποτέλεσμα από αυτή την κατάσταση είναι η δραματική μείωση της ποιότητας της περίθαλψης, με δυσμενείς επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία.
Σε ό,τι αφορά τους ελευθεροεπαγγελματίες ιατρούς που συνεργάζονται με ιδιωτικές κλινικές, αναφέρθηκε οτι δεν υπάρχει επίσης κάποια θεσμοθετημένη πρόβλεψη.
Οι ιδιοκτήτες όμως των κλινικών προκειμένου να δεχθούν τους ιατρούς ως συνεργάτες, απαιτούν από αυτούς να έχουν ασφαλιστεί προσωπικά για την επαγγελματική τους ευθύνη, προκειμένου να περιοριστεί στο ελάχιστο ο επιμερισμός της ευθύνης στην ιδιωτική επιχείρηση.
Σε ό,τι αφορά τους ελευθεροεπαγγελματίες ιατρούς που ασκούν την ιατρική αποκλειστικά στο ιδιωτικό τους ιατρείο, η ασφάλιση έναντι του κλινικού κινδύνου αποτελεί αυστηρά προσωπική επιλογή, δεδομένου ότι και οι κλινικοί κίνδυνοι είναι περιορισμένοι.
Κατάληξη των ως άνω υπήρξε ότι επίσημη γενική πολιτική για την ασφάλιση του κλινικού κινδύνου και της επαγγελματικής ευθύνης των γιατρών, δεν υπάρχει.
Η αναγκαιότητα αυτή καλύπτεται περιστασιακά και κατά περίπτωση.
Ο εκπρόσωπος του Π.Ι.Σ. περιέγραψε τις διαχρονικές παρεμβάσεις της ελληνικής Ιατρικής Κοινότητας προς τα αρμόδια κυβερνητικά Όργανα, προκειμένου να διαμορφωθεί ενιαίο νομικό πλαίσιο διασφάλισης της άσκησης της Ιατρικής.
Τόνισε δε, ότι αυτές οι παρεμβάσεις παραμένουν χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με την πρόταση να διαμορφωθεί ενιαία εισήγηση μετά από διάλογο με τους Εθνικούς Ιατρικούς Συλλόγους και τις Διεθνείς Ιατρικές Οργανώσεις, η οποία θα υποβληθεί προς θεσμοθέτηση στα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως Ευρωπαϊκή Οδηγία να ενσωματωθεί στις επιμέρους Εθνικές Νομοθεσίες.
Η πρόταση υοθετήθηκε από την Σύνοδο και ενσωματώθηκε στα συμπεράσματα των εργασιών.
Στο περιθώριο της Συνόδου πραγματοποιήθηκε συνάντηση του εκπροσώπου του ΠΙΣ με τον Πρόεδρο του Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου Dr. Xavier Deau κατά την οποία συζητήθηκαν τα επι μέρους ζητήματα που αφορούν την Υγεία και την ασκηση του ιατρικού επαγγέλματος στην Ελλάδα.
Επιδόθηκε δε στο Πρόεδρο του WMA υπόμνημα με την τρέχουσα κατάσταση και το διεκδικητικό πλαίσιο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου.
Ο Dr. Xavier Deau δεσμεύτηκε να μεταφέρει τα στοιχεία του υπομνήματος στα Όργανα του Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.