ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΒΙΒΛΙΟ
Παρουσίαση του ποιητικού του έργου (1978-2012), σ' έναν συγκεντρωτικό τόμο, από τον ποιητή και κριτικό Θανάση Μαρκόπουλο.
Συνδιοργάνωση: Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας-Σύνδεσμος Φιλολόγων Ημαθίας-Εκδόσεις Μελάνι.
Της Δήμητρας Σμυρνή
«Ποιητή της χερσαίας και ορεσίβιας ποίησης» χαρακτήρισε ό Μιχάλης Γκανάς τον εαυτό του, σηματοδοτώντας έτσι την ορεσίβια καταγωγή του, τη βίαια και οδυνηρή προσαρμογή του στο «άστυ», και τη μεταμόρφωσή του σε πάσχοντα άνθρωπο της πόλης, που κουβαλά όμως πάντα στ' αυτιά και στους στίχους του τον ήχο των ηπειρώτικων μοιρολογιών.
Για τον Γκανά -από τους περισσότερους θεωρείται ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας ποιητής- μίλησε ο ποιητής και κριτικός Θανάσης Μαρκόπουλος, παρουσιάζοντας τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του.
Ο Μαρκόπουλος, μελετητής και βαθύς γνώστης της ποίησης του Γκανά, έδωσε, με λόγο κοφτό, εύστοχο και επιστημονικό, την ποίηση του μέσα από τον άνθρωπο και τον άνθρωπο Γκανά μέσα από την ποίησή του.
Σοβαρή και αυστηρή η κριτική ματιά του Μαρκόπουλου, αλλά σε απόλυτη ισορροπία με τη δική του ποιητική ματιά, τη γεμάτη ευαισθησία και σεβασμό για την ποίηση του ομοτέχνου του.
Ο παρουσιαστής επικεντρώθηκε στους βασικούς άξονες της ποίησης του Γκανά, τον έρωτα και το θάνατο –θάνατο ιστορικό και θάνατο ατομικό- μιλώντας παράλληλα για τον εσωτερικό μελωδικό ρυθμό της ποίησής του αλλά και τη μοναδικότητά της στη σύζευξη παρελθόντος και παρόντος σε μια γοητευτική ενότητα.
Στη συνέχεια, ο ίδιος ο ποιητής διάβασε ποιήματά του, του έρωτα ή καλύτερα της αγάπης, όπως είπε, ποιήματα του θανάτου, της μνήμης και της μοναξιάς.
Στοιχεία της ζωής του και ιδιαίτερα της επώδυνης προσαρμογής του από τη ζωή του χωριού του, του Τσαμαντά της Ηπείρου, στην Αθήνα του 1962, δόθηκαν από τον ίδιο, μαζί με πληροφορίες για το πώς έγινε ποιητής ή πως έγινε ένας από τους σημαντικότερους στιχουργούς τραγουδιών, αφού ο Γκανάς μελοποιήθηκε από μεγάλους συνθέτες.
Πράος, στοχαστικός, ειλικρινής και αυτοκριτικός κέρδισε και με την προσωπική του παρουσία, πέρα από την ποίησή του, το πληροφορημένο κοινό του, το οποίο τον άκουγε προσηλωμένο.
Ο Γκανάς σε κάνει πάντα να νιώθεις όχι μόνο κοινωνός της ποίησής του, αλλά και συνοδοιπόρος των στοχασμών και των συναισθημάτων του.