Η «Άλκηστις» του Ευριπίδη, από το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου στη Νάουσα

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΘΕΑΤΡΟ

Το κορυφαίο έργο «Άλκηστις» του Ευριπίδη, από το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου, παρουσιάζουν η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το Κέντρο Πολιτισμού Θεσσαλονίκης της Π.Κ.Μ., η Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας και ο Δήμος Νάουσας, το Σάββατο 29 Μαρτίου 2014 και ώρα 21:00, στο Δημοτικό Θέατρο Νάουσας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

ΤΟ ΕΡΓΟ:

ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΑΛΚΗΣΤΗ*

Απόδοση: Νίκος Σακαλίδης

Το αρχαιότερο σωζόμενο δράμα του Ευριπίδη –παρουσιάστηκε το 437 π.Χ., ως το τέταρτο μιας τετραλογίας από τα λοιπά μέρη της οποίας σώθηκαν μόνο οι τίτλοι και λιγοστά σπαράγματα– εξιστορεί τον θάνατο και την ανάσταση της Άλκηστης, της συζύγου του βασιλιά των Φερών Άδμητου, που δέχτηκε να πεθάνει «αντ' αυτού». Η θνητή μοίρα των ανθρώπων και η αποτροπή της κατέχει πυρηνική θέση στην ιστορία αυτή, αφού όλα ξεκινούν όταν ο Δίας, εξοργισμένος με τον Ασκληπιό που κατόρθωσε να επαναφέρει στη ζωή κάποιον νεκρό, τον φόνευσε με το κεραυνό του• ο πατέρας του Ασκληπιού Απόλλων εκδικήθηκε τον θάνατο του γιου του σκοτώνοντας τους Κύκλωπες, τους τεχνίτες του κεραυνού, και τιμωρήθηκε γι' αυτό από τον Δία να υπηρετήσει ως δούλος έναν θνητό, τον Άδμητο. Προλογίζοντας το δράμα, ο Απόλλων μάς πληροφορεί ότι εξέτισε την ποινή του και, θέλοντας να ανταμείψει τον Άδμητο για το σεβασμό του, έπεισε τις Μοίρες να μην πεθάνει ο βασιλιάς αν κάποιος άλλος δεχτεί να πάρει τη θέση του. Κανείς δεν δέχτηκε να σώσει με τη ζωή του τον Άδμητο, ούτε οι γέροι γονείς του, παρά μόνο η σύζυγός του Άλκηστη. Η δράση λοιπόν εκκινεί την πεπρωμένη μέρα που ο Θάνατος έρχεται να παραλάβει την Άλκηστη. Έξω από το ανάκτορο μαζεύονται πολίτες των Φερών, φίλα προσκείμενοι στη βασιλική αρχή, για να αποχαιρετήσουν και να πενθήσουν τη βασίλισσά τους, η οποία ψυχορραγώντας στην αγκαλιά του Άδμητου βγαίνει για να αντικρίσει μια τελευταία φορά το φως• ενώπιον όλων δηλώνει την τελευταία της επιθυμία: να μην ξαναπαντρευτεί ο βασιλιάς και δώσει στα παιδιά τους μητριά. Ο Άδμητος δεσμεύεται, κηρύσσοντας αιώνιο πένθος για την πιστή του σύντροφο• η Άλκηστη πεθαίνει και η τελετουργία της κηδείας ξεκινά. Απροσδόκητα εμφανίζεται ο Ηρακλής, που πηγαίνει για έναν ακόμη άθλο του• ο Άδμητος του αποκρύπτει την ταυτότητα της νεκρής και τον πείθει να φιλοξενηθεί σε απόμερους ξενώνες του ανακτόρου. Η τελετουργία συνεχίζεται, για να διακοπεί όμως και πάλι από τον πατέρα του Άδμητου Φέρη, ο οποίος ήρθε για να προσφέρει τιμές στη νεκρή. Ο βασιλιάς αρνείται την προσφορά του γέρου πατέρα του που δείλιασε να πεθάνει στη θέση του με αποτέλεσμα το χαμό της Άλκηστης• πατέρας και γιος επιδίδονται σε σκληρό αγώνα λόγων, ανταλλάσσοντας μομφές και ύβρεις και ο Φέρης αποχωρεί. Χορός και βασιλιάς πηγαίνουν για την ταφή της νεκρής, ενώ στο ανάκτορο ο απομονωμένος και παραπλανημένος Ηρακλής διασκεδάζει χωρίς μέτρο, ώσπου κάποιος θεράπων τού αποκαλύπτει το βαρύ πένθος που πλήττει τον βασιλικό οίκο• ο ημίθεος φεύγει αποφασισμένος να παλέψει με τον Θάνατο και να επαναφέρει την Άλκηστη στη ζωή. Η επικήδεια πομπή επιστρέφει και ο Άδμητος συνειδητοποιεί μόλις την άφατη δυστυχία του. Καταφτάνει εκ νέου ο Ηρακλής, συνοδευόμενος από μια πεπλοφόρα γυναίκα, έπαθλο από αγώνα πάλης• ζητά από τον Άδμητο να του φυλάξει την άγνωστη μέχρι να επιστρέψει από τη Θράκη και τον εκεί άθλο του. Ο Άδμητος αρνείται αρχικά, επικαλούμενος το πένθος και τον όρκο του στην Άλκηστη, ωστόσο υπό την πίεση του φίλου κάμπτεται, για να «ανα-καλύψει» τελικά ότι η πεπλοφόρα άγνωστη δεν είναι παρά η Άλκηστη, ζωντανή και αμίλητη για τρεις μέρες, εωσότου εξαγνιστεί από την επαφή της με τον Κάτω Κόσμο.

Η παράσταση
Παρακάμπτοντας την ατέρμονη συζήτηση για το είδος της Άλκηστης, για το αν δηλαδή το δράμα αυτό πρέπει να χαρακτηριστεί «τραγωδία» ή «τραγι-κωμωδία» ή «σατυρικό» ή «παραμυθόδραμα», η παράσταση επιχειρεί να προσεγγίσει τον αρχαίο μύθο ως μια επιστημονική υπόθεση εργασίας («τι θα συνέβαινε αν...») που ανατέμνει την ανθρώπινη συνθήκη. Στη σημερινή εποχή, λίγο πριν ή και λίγο μετά από αυτήν, στήνεται μια πινακοθήκη προσώπων που σημαίνουν την περασμένη και τη μελλούμενη πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική «ελίτ» και, με αφετηρία έναν νεκρικό προθάλαμο, μας ξεναγούν στα ενδότερα δώματα του δράματος, τόπους συνάντησης του θανάτου και της ανάστασης, της φιλίας και της προδοσίας, του νόμου και της υπέρβασης, της θυσίας και της αξιοπρέπειας. Κύριο όχημα σε αυτή τη διαδρομή ο ποιητικός λόγος και η αυστηρή του φόρμα στην εξαίρετη απόδοση του σκηνοθέτη Νίκου Σακαλίδη που έγινε για τις ανάγκες της παράστασης επιδιώκοντας να συγκεράσει την πιστότητα, την ανανέωση, τη συμπύκνωση, το ρυθμό, την αμεσότητα. Συνοδοιπόροι η πρωτότυπη μουσική του συνθέτη Πάρι Παρασχόπουλου, το εσωτερικό τοπίο της σκηνοθετικής σύλληψης σε εκτέλεση της Μαρίας Μυλωνά και τα σύγχρονα κοστούμια της Μένης Τριανταφυλλίδη.

*Το κείμενο της παρουσίασης συνέταξε η συνεργάτις του Θεάτρου Τέχνης «Ακτίς Αελίου», Μελίνα Γαρμπή (ηθοποιός- φιλόλογος-μεταφράστρια)

ΑΛΚΗΣΤΙΣ του Ευριπίδη
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Απόδοση / Δραματουργική επεξεργασία -Σκηνοθεσία: Νίκος Σακαλίδης
Σκηνικό: Νίκος Σακαλίδης, Μαρία Μυλωνά
Κοστούμια: Μένη Τριανταφυλλίδου
Μουσική : Πάρις Παρασχόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θωμάς Βελισσάρης
Οργάνωση Παραγωγής: Ευτυχία Καβαλίκα
Παίζουν: Θωμάς Βελισσάρης, Μελίνα Γαρμπή, Αθηνά Γκούμα, Ευτυχία Καβαλίκα, Τζίμης Κούρτης, Μαργαρίτα Κούτοβα, Κωνσταντίνα Λιάκου, Τάσος Ροδοβίτης, Ελένη Σαμαντζή, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος

Η παράσταση είναι ενταγμένη στη δράση «Ευριπίδεια 2011-2014» του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ΕΣΠΑ 2007-2013.