Γιαννακοχώρι πριν 34 χρόνια

ΑΠΟΨΕΙΣ - ΓΝΩΜΗ

Του Ηλία Τσέχου

Το έτος 1980, ετών 28 ο γράφων, σε άλλους τόπους και πολλές αναζητήσεις, με τα δύο πρώτα βιβλία στα βιβλιοπωλεία, "ΕΡΗΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ" 1978, "ΤΑΓΜΕΝΑ" 1980, για πολλούς το Γιαννακοχώρι θεωρούνταν χωριό ακριτικό, μέσα στα βουνά, πίσω από τα βουνά και για τους Βεροιείς, παραμεθόριος περιοχή! Τότε το 1ο Σώμα Προσκόπων Βέροιας, αποφασίζει να το επισκεφτεί , για μια καλή πράξη, δύο καλά λόγια, τρεις χαρές, τέσσερις και παραπάνω μνήμες.

Το σχολείο Γιαννακοχωρίου 1980, είχε 40-45 μαθητές , με διευθηντές και δασκάλους 1980- 1983 τους : Ευθυμιάδη Ιωάννη, Βαγγέλη Πέτσα, Αθανάσιο Λυκοστράτη, Τσίτση Σταύρο, νηπιαγωγός η Μένη , ενώ παπάς του χωριού ο Σάββας Ιωσηφίδης. Η συνέχεια της ιστορίας , του θέματός μας, Γιαννακοχώρι πριν 36 χρόνια, και η ιστορική σπουδαιότητά του στις μέρες μας, καταγράφεται στην εφημερίδα "ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ", έτος Α', φύλλο 1, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1981 - περιοδική έκδοση 1ου Σ. Προσκόπων Βεροίας, που δώρησε στη βιβλιοθήκη Γιαννακοχωρίου κα στον Η.Τ ο Σπύρος Τελίδης, φίλος και επισκέπτης του χωριού πολλάκις, μία για το Φαράγγι της Κράστας, δύο για Το Μονοπάτι των Πηγών και άλλες φορές για κεράσια και ροδάκινα του περιβολιού μου. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας έχει ως εξής:

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΡΑΞΗ

Τα Χριστούγεννα του 1980 οι πρόσκοποι του 1ου Συστήματος, εφαρμόζοντας τον Προσκοπικό Νόμο, επισκέφθηκαν ένα χωριό του Νομού μας, το Γιαννακοχώρι. Εκεί κατάφεραν να δώσουν λίγη χαρά στους μικρούς τους φίλους, του Χωριού.

Ξεκίνησαν ένα Κυριακάτικο πρωινό μαζί με την επιτροπή κοινωνικής συμπαραστάσεως του Συστήματος, με την προσκοπική μουσική και έναν οδοντίατρο της πόλης μας, τον κ. Δ. Σπανίδη, που προσφέρθηκε αφιλοκερδώς να εξετάσει τα παιδιά του χωριού.

Όλοι μας, με υψηλό ηθικό, με πολλή αγάπη και κέφι για προσκοπικό παιχνίδι, φθάσαμε στο Γιαννακοχώρι, αφού πρώτα περάσαμε από την φρεσκοξυπνημένη Νάουσα.
Μετά τον εκκλησιασμό και με την συνοδεία της προσκοπικής μπάντας, φθάσαμε στο Σχολείο του χωριού. Ο Δάσκαλος μας υποδέχτηκε πρόσχαρα.

Σε λίγο βρισκόμασταν στην αίθουσα του Σχολείου κι οι μαθητές του Σχολείου τραγουδούσαν μαζί μας, πολλά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα.
Ο οδοντίατρος κατόπιν εξέτασε τους μαθητές και μαθήτριες του Σχολείου, οι οποίοι μετά την εξέταση λάβαιναν κι από μία οδοντόπαστα - οδοντόβουρτσα σαν δική μας συμβολική προσφορά.

Το προσκοπικό μας πανηγύρι όμως τέλειωνε εδώ. Οι πρόσκοποί μας έπαιξαν, γέλασαν, έτρεξαν με τα παιδιά του χωριού. Έμαθαν αλλά κι έδειξαν πολλά προσκοπικά τραγούδια και παιχνίδια.

Μοιράσαμε τα δώρα μας στα παιδιά του χωριού, καθώς επίσης και μερικά Χριστιανικά βιβλία. Βγήκαμε και μια αναμνηστική φωτογραφία και ετοιμαστήκαμε για τον γυρισμό. Ένα ευχάριστο και λυπητερό συνάμα "Αντίο" ακούστηκε από τα στόματα των παιδιών. Ένα "αντίο" που μας έβαλε σε πολλές σκέψεις.

Η Μουσική μας έπαιξε ένα αποχαιρετιστήριο τραγούδι. Ποιος ξέρει, ίσως δεν χωριζόμασταν για πάντα... Ίσως να βρεθούμε όλοι μαζί ξανά.....
Αετός

Επιστρέφοντας πίσω στα χρόνια αυτά, η συγκίνηση έγινε προσκύνημα μνήμης, λύγισε χρόνια, που τελικά μας ξαναβήκε όλους μαζί, σε μία συνάντηση, με τους τότε μαθητές του δημοτικού σχολείου Γιαννακοχωρίου, σημερινοί 45άρηδες... που έμειναν άφωνοι, εξιστορώντας το προ 36ετίας γεγονός !

Ευχαριστούμε φίλε Σπύρο Τελίδη,σπουδαίας προσφοράς, τότε και τώρα.