Με τον ΣΧΟΒ στην κορυφή Πιπερίτσα

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

Του Νίκου Τσιαμούρα

Το βουνό μας  καλωσορίζει   χιονισμένο, άγριο, ατίθασο, μοχθηρό. Η  δύναμη και η ομορφιά της φύσης αποκαλύπτεται, χιονολούλουδα  του βουνού στα χρώματα του κίτρινου  κάνουν την εμφάνιση τους,  παντού το λευκό που ξεχωρίζει. Κλαδιά χιονισμένα και υγρά από την ομίχλη της ημέρας χαίδεύουν απαλά μαλλιά και πρόσωπο.

Φύγαμε  στις 8. Διαδρομή Βέροια- Έδεσσα- Άρνισσα- παλιός Άγιος Αθανάσιος.

Μπροστά μας ξεπροβάλλει η Έδεσσα, η πόλη των νερών.

Το 814 π.Χ. ο Ηρακλείδης Κάρανος την κάνει πρωτεύουσα του πρώτου βασιλείου των Μακεδόνων.

Περάσαμε την Άρνισσα, το όνομα της είναι προϊστορικό και ομόρριζο με το όνομα της πόλης Άρνης στη λίμνη της Κωπαϊδας.

Οι επιδρομείς του Σαμουήλ την ονόμασαν Όστροβο ( 10ος –11ος αιών μ.Χ.) που σημαίνει νησί.

Αριστερά μας η λίμνη Βεγορίτιδα, είναι αλπικού τύπου και τεκτονικής προέλευσης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μ. από την θάλασσα και περιλαμβάνει έκταση περίπου 60 τετρ. χλμ.

Φθάσαμε στον παλιό Άγιο Αθανάσιο. Εντυπωσιακές αναπαλαιωμένες κατοικίες, γραφικά πέτρινα σοκάκια, τα πέτρινα σπίτια κτισμένα από πελεκητή  πέτρα (δείγματα τοπικής μακεδονικής  αρχιτεκτονικής ) μας εντυπωσιάζουν.

Το 1992  χαρακτηρίσθηκε παραδοσιακός οικισμός.

Χτίσθηκε στα τέλη του 16ου  αιώνα από κτηνοτρόφους και χτίστες από την Ήπειρο, που κατέφυγαν εδώ και αποτέλεσε το ανατολικό σημείο της ζώνης που ήταν υπό τον έλεγχο, ως τσιφλίκι του Αλή Πασά των Ιωαννίνων.

Η θέση του χωριού είναι εξαιρετική καθώς ήταν καλά κρυμμένο για προφύλαξη από ληστές. Έχει νοτιοανατολικό προσανατολισμό για αξιοποίηση των ηλιόλουστων ημερών του χειμώνα  με περιορισμό του ψύχους.

Σημαντικό αξιοθέατο η εκκλησία της Αναλήψεως η οποία κτίσθηκε στα τέλη του 17ου  αιώνα.( τρίκλιτη ξυλόγλυπτη βασιλική με νάρθηκα).

Στην Τουρκοκρατία ο οικισμός ήταν καθαρά βουκολικός, που ζει με αυτάρκεια λόγω των πλούσιων κτηνοτροφικών προϊόντων (τυροκομικά, κρέας, μαλλί, υφαντά) αλλά και των αμπελουργικών ( κρασί, τσίπουρο) από καλλιέργειες στους πρόποδες του βουνού.  Ελληνικό σχολείο λειτούργησε το 1870.

Στην διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα στην περιοχή πραγματοποιήθηκαν βίαιες συγκρούσεις.

Ο  Α΄ παγκόσμιος πόλεμος,  η γερμανική κατοχή, ο εμφύλιος , η φτώχεια  και οι πιέσεις  στον ντόπιο πληθυσμό οδήγησε σε συρρίκνωση τον αριθμό των κατοίκων που κατέφυγαν στην μετανάστευση. ( Η.Π.Α., Γερμανία , Αυστραλία).

Προετοιμασία για ανάβαση, 22   φίλοι και μέλη του Συλλόγου, αφήσαμε πίσω μας  και τα τελευταία σπίτια του οικισμού πήραμε το μονοπάτι  μέσα  από γυμνές  θλιμμένες οξιές χωρίς φύλλωμα,  συναντάμε τα πρώτα χιόνια.  Ανεβαίνοντας ψηλότερα το τοπίο αγριεύει, γίνεται μοχθηρό, ατίθασο.

Η δύναμη και η ομορφιά της φύσης σιγά – σιγά αποκαλύπτεται. Λουλούδια του βουνού στα χρώματα του κίτρινου μας καλωσορίζουν. Εδώ η στιγμή γίνεται αιωνιότητα και η αιωνιότητα στιγμή και εμείς οι ορειβάτες έχουμε την ευλογία να τη διαβούμε και να τη ζήσουμε.

Ορειβατούμε για περισσότερο από μία ώρα.  Τα πυκνά δάση εναλλάσσονται με χαράδρες, βουνοπλαγιές  και  κορυφές. Βελανιδιές, οξιές, καστανιές, πεύκα και έλατα.

Εδώ ζουν σε μικρούς αριθμούς ζαρκάδια , ελάφια , αγριογούρουνα, λύκοι και αλεπούδες, η πληροφορία για την εμφάνιση αρκούδας  που κυκλοφορούσε τις τελευταίες  ημέρες στην περιοχή δεν επιβεβαιώθηκε.

Φθάσαμε σε ξέφωτο κάτω χαμηλά ο παλιός Άγιος Αθανάσιος και η λίμνη Βεγορίτιδα. Από εδώ ψηλά νοιώθεις να είσαι πιο κοντά στο Δημιουργό!

Όποιος  δεν πάτησε μια , έστω και χαμηλή κορυφή, μόνο εκείνος δεν καταλαβαίνει το μεγαλείο και την προσφορά της φύσης.

Έμεινα να απολαμβάνω με όλες μου τις αισθήσεις τούτο το υπέροχο τοπίο, αισθάνομαι βαθιά ευγνωμοσύνη που έχω την τύχη και την ευκαιρία να απολαύσω αυτή την υπέροχη ομορφιά. Ανεβαίνοντας ψηλότερα τοπίο , λευκό, κατάλευκο, χιόνι παντού.

Ορειβατούμε τώρα σε μονοπάτι χιονισμένο τριγύρω οξιές τυλιγμένες  στην μελαγχολία του χειμώνα.

Γάργαρα μουρμουρητά  ακούγονται στα δεξιά μας, το παγωμένο νερό κυλά αβίαστα προς τον κάμπο, κρατά μέσα του τα μεγάλα μυστικά της φύσης.

Φθάσαμε στην ξύλινη γέφυρα που μόλις ξεχωρίζει έτσι όπως είναι σκεπασμένη από το πυκνό χιόνι. Βαθιές ανάσες καθαρού αέρα, τώρα το δάσος αραιώνει, οδοιπορούμε τώρα σε γυμνό τοπίο, το πυκνό χιόνι μας δυσκολεύει. Οδοιπορούμε  σε  βουνοπλαγιές  με πολύ χιόνι.

Η χιονισμένη τελευταία κορυφογραμμή δεσπόζει μπροστά μας πρέπει να την προσπεράσουμε  και να την διαβούμε για να βρεθούμε στην κορυφή,  το πιο δύσκολο σημείο της ανάβασης.

Ο αέρας λυσσομανά το κρύο μας περονιάζει τα κόκαλα  ορειβατούμε στην κορυφογραμμή τώρα η μουσική του αέρα μας  μαστιγώνει το πρόσωπο, φοράμε γάντια και σκούφους, η πυκνή ομίχλη και το πολύ χιόνι κάνουν την ορειβασία αδύνατη να προχωρήσουμε προς την κορυφή.

Επιστροφή…………

Μονοπάτι ταραχώδη, συναρπαστική, παρατεταμένη και κοπιαστική διαδρομή λόγω του πολλού χιονιού.

Πλησιάζουμε στον οικισμό, λίγο παραπέρα επιδοτούμενες αγελάδες βόσκουν ανέμελα, μυρωδιές από ψητά στα κάρβουνα μας γαργαλούν τη μύτη.

Φθάσαμε στα αυτοκίνητα. 

Απομεσήμερο πήραμε το δρόμο της επιστροφής, το αίσθημα μιας ακόμη πετυχημένης ορειβασίας μιας ακόμη περιπλάνησης στις κορυφογραμμές του Βόρρα  πήρε τέλος με επιτυχία.