«Ανάπλαση» της αναπλακόστρωσης ή σοβαρός προγραμματισμός δημιουργίας θέσεων στάθμευσης, πολιτισμένης διέλευσης από την πόλη και διευκόλυνσης μετακίνησης πολιτών και επισκεπτών;
ΑΠΟΨΕΙΣ - ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Του Ιωάννη Μεν. Παπαγιάννη Υποψηφίου Δημάρχου Βεροίας
Το «έργο της ανάπλασης» μείωσε δραστικά τις θέσεις στάθμευσης, στένεψε και κατέστησε επικίνδυνους δρόμους της Βέροιας, δυσχέρανε σε πολλές περιπτώσεις την καθημερινότητα των πολιτών. Οι ηχηρές και τεκμηριωμένες επιστημονικά απόψεις των πολιτών που διαμαρτύρονται για τις βιαστικές και άστοχες «μελέτες» και δράσεις απευθύνονται απ’ ότι φαίνεται, δυστυχώς, σε ώτα μη ακουόντων.
Κάποιοι αρμόδιοι της δημοτικής αρχής παριστάνουν μάλιστα ότι επιχαίρουν για τα «κατορθώματά» τους. Το τελικό κτύπημα στην κοινωνία της Βέροιας αλλά και στις πολυετείς αναμνήσεις, τα νοσταλγικά βιώματα και τα αντίστοιχα θερμά συναισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της πόλης δίνεται αυτές τις ημέρες, αρχές του 2014. Αυτές τις ημέρες αδηφάγες μπουλντόζες και σκαπτικά μηχανήματα εγκαταστάθηκαν στο αγαπημένο μας πάρκο , στην πανελληνίως ξακουστή «Εληά». Στα πλαίσια της «ανάπλασης» διαγράφουν και εξαφανίζουν βάναυσα τα αχνάρια, τις βιωματικές αποδείξεις και μέρος της ζωής και του υποσυνειδήτου πολλών από εμάς. Βρύσες, συντριβάνια, κήποι και πλείστα σημεία όπου φωτογραφηθήκαμε ως νεογέννητα, παίξαμε ως παιδιά, διασκεδάσαμε ως έφηβοι, ερωτευτήκαμε ως νέοι , κάναμε περιπάτους και βγάλαμε βόλτα και τα δικά μας παιδιά εξαφανίζονται σε λίγα λεπτά από την άψυχη φαγάνα. Ντροπή.
Στο όνομα μιας εσφαλμένης και συμπλεγματικής αντίληψης επαναπλακόστρωσης των πάντων και στενέματος των δρόμων, προς όφελος άραγε τίνος, σε λίγες εβδομάδες ετοιμάζεται και εκτελείται από κάποιους η διαγραφή αναμνήσεων δεκαετιών, φυσικών ομορφιών, νοσταλγικών σκέψεων μιας Βέροιας της αισιοδοξίας, της ανάπτυξης και της ευημερίας. Μιας Βέροιας, όπου άλλοι παλαιότεροι δημοτικοί «άρχοντες» την αγάπησαν πραγματικά και την έκαναν, σε πολύ δύσκολες εποχές, να ξεχωρίζει σε όλη την Ελλάδα και να δίνει τα μέγιστα στους πολίτες και κατοίκους της. Αξίζει να αναφέρω ότι σε όλες τις αναπτυγμένες, οικονομικά και πολιτιστικά, κοινωνίες προσέχουν σαν κόρη οφθαλμού ό,τι συνδέεται με το παρελθόν και συνδέει χρονικά συναισθήματα και νοσταλγικούς εναγκαλισμούς των ανθρώπων και των τόπων τους. Υπάρχουν, ενδεικτικά, πόλεις στην κεντρική Ευρώπη, όπου πάρκα, μνημεία, βρύσες και αξιοθέατα είναι απαράλλακτα επί πολλούς αιώνες ή όταν λόγοι έτεροι οδήγησαν στην καταστροφή τους, π.χ. πόλεμοι, οι εκεί φωτισμένες ηγεσίες τα επαναδημιούργησαν ακριβώς όπως ήταν στην αρχική τους μορφή. Έτσι, μεταξύ άλλων, σφυρηλατείται η σχέση κοινωνίας, ανθρώπων και τόπου, η αγάπη και το δέσιμο γενεών με την πατρίδα τους.
Η Βέροια χρειάζεται νέα πρόσωπα στη δημοτική αρχή τα οποία θα εφαρμόσουν νέες πρακτικές, χρήσιμες και ωφέλιμες για την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και την ηθική, συναισθηματική και υλική αξία της δημοτικής και κοινόχρηστης ακίνητης περιουσίας. Χρειαζόμαστε θέσεις στάθμευσης υπέργειες, όπως στο πρανές της Εληάς και στις εισόδους της πόλης, υπόγειες, αν χρειαστεί, όπως στην Πλατεία Αγ. Αντωνίου ή την Πλατεία Ωρολογίου. Θέλουμε ελαφρά μέσα μεταφοράς με σύγχρονους και ενεργειακά ενδεδειγμένους τρόπους, όπως ηλεκτροκίνητα μίνι λεωφορεία που θα κυκλοφορούν εντός του κέντρου της πόλης μεταφέροντας τους πολίτες, με δωρεάν εντελώς ή επιδοτούμενο εισιτήριο. Μπορούμε τώρα να έχουμε δωρεάν ή ενοικιαζόμενα ποδήλατα και ηλεκτροκίνητα δίκυκλα οχήματα, χωρίς κόστος για το Δήμο, όπως ήδη γίνεται στην Ευρώπη. Έπρεπε να έχουμε και θα ξαναποκτήσουμε κανονικούς δρόμους, όπου άνετα θα κυκλοφορούν με διπλή κατεύθυνση και θα στρίβουν όχι μόνον ΙΧ αυτοκίνητα αλλά και μεγαλύτερα οχήματα, ιδίως δε τουριστικά λεωφορεία, ώστε να μεταφέρουν χιλιάδες επισκέπτες στα πλείστα, αλλά αναξιοποίητα, αξιοθέατα της πανέμορφης Βέροιας, που μετά τις τελευταίες τραγικές συρρικνώσεις του πλάτους πολλών δρόμων καθίσταται πρακτικά ανέφικτη η είσοδός τους στην πόλη μας. Πρέπει τώρα να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις ενάντια σε όσα έγιναν και γίνονται σε βάρος ημών, της ποιότητας ζωής μας και του μέλλοντος της πόλης μας.