Με τον ΣΧΟΒ στην κορυφή "Δίδυμες"

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

Γράφει ο Νίκος Τσιαμούρας

Ξημερώνει και από το παράθυρο παρακολουθώ τα χρώματα της αυγής να αναδύονται . Ο Ήλιος σκόρπισε και τα τελευταία  πέπλα της νύχτας , ξημέρωσε….Η ατμόσφαιρα είναι διαυγής κρυστάλλινη .

Αναχώρηση από την Ελιά στις 8 η ώρα ,  22 φίλοι και μέλη του Συλλόγου Χιονοδρόμων  Ορειβατών Βέροιας, μαζί μας και δυο ορειβάτες από την Κατερίνη.  Βέροια –Κοπανός – Νάουσα.

Πλησιάζουμε την Νάουσα , στα πόδια μας κάτω χαμηλά απλώνεται ο κάμπος , σε ένα ειδυλλιακό τοπίο  στη θέση “Ισβόρια” βρίσκεται η σχολή του Αριστοτέλη. Ο χώρος που καταλαμβάνει το Νυμφαίο , δηλαδή το ιερό αφιερωμένο στις Νύμφες , είναι ένα εντυπωσιακό φυσικό τοπίο με βαθύσκιωτα  σπήλαια και τρεχούμενα νερά .

Πρόκειται για την τοποθεσία  που λίγο μετά τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. στέγασε τη σχολή όπου ο μέγιστος φιλόσοφος της αρχαιότητος δίδαξε το μεγαλείο της κλασικής ελληνικής σκέψης και τα ιδανικά της Πλατωνικής φιλοσοφίας στον γιο του βασιλέα της Μακεδονίας Φιλίππου  Β΄, τον Αλέξανδρο και τους άλλους ευπατρίδες της μακεδονικής αυλής . 

Φθάσαμε  στην Νάουσα , χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές του Βερμίου σε υψόμετρο 330 μ. , κάτω από την κορυφή Ντούρλια   (2.027 μ .) . Διασχίζεται από τον ποταμό Αράπιτσα , ο οποίος εκτός από τους  γραφικούς καταρράκτες του , συνέβαλλε με το “λευκό του άνθρακα” στην παραγωγή ενέργειας με την οποία κινούνταν ακόμα πολλά εργοστάσια νηματουργίας , σήμερα με την παγκοσμιοποίηση   και το Δ.Ν.Τ.…………. τα κλωστήρια δεν λειτουργούν ,  ερημιά και ανεργία……….!                                

Δεν είναι εξακριβωμένο πότε χτίστηκε η Νάουσα. Στα νεώτερα χρόνια κάποιος στρατηγός του σουλτάνου Μουράτ Β΄ ο στρατιωτικός και πολύ μορφωμένος Χατζή Αχμέτ Εβρενόζογλου, έφερε από τα γύρω βουνά κατοίκους και ίδρυσε τη νέα πόλη μεταξύ 1420-1423 μια δεκαετία πριν καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από τους Τούρκους. Στον ιδρυτή της οφείλει και τα προνόμια που είχε η Νάουσα κατά την τουρκοκρατία. Φρόντισε να την κατοχυρώσει με σουλτανικά προνόμια . Η πόλη πλήρωνε περιορισμένους φόρους γιατί ήταν υπό την προστασία της Βαλιδέ σουλτάνας, της μητέρας του σουλτάνου .

Οθωμανοί απαγορευόταν να κατοικούν  σε αυτήν εκτός από τον ΄΄καδή ΄΄ (δικαστή ) και το “βοεβόδα”  (διοικητή ) . Ο λαός εξέλεγε μεταξύ των προκρίτων άρχοντα τον οποίο αναγνώριζαν και οι Τούρκοι . Άρχοντες που άφησαν εποχή υπήρξαν ο Χατζηχειμώνας  και ο Ζαφειράκης Λογοθέτης .

Το 1804 υπέκυψε στον Αλή πασά των Ιωαννίνων , η κατοχή κράτησε μέχρι το 1812. Το 1822 οι Ναουσαίοι , με αρχηγούς τους Καρατάσο, Ζαφειράκη και Γάτσο κήρυξαν την επανάσταση και αγωνίσθηκαν κατά του Αμπντούλ – Αμπούτ , αντιστάθηκαν ηρωικά αλλά τελικά η Νάουσα υπέκυψε .

Ακολούθησε καταστροφή της πόλης και σφαγή 2.000 ατόμων .Μια ομάδα γυναικών ρίχτηκε στο βάραθρο «Στουμπάνοι» για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Τον Οκτώβριο του 1912 απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό .

Φθάσαμε στο χιονοδρομικό κέντρο «Πηγάδια»,  βρίσκεται σε υψόμετρο 1430 –2005 μ. Είναι από τα πιο σύγχρονα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδος  με ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις . Διαθέτει πίστες κάθε βαθμού δυσκολίας και πίστες δρόμου αντοχής , εναέρια διπλή καρέκλα , 5 συρόμενους  αναβατήρες και baby lift . Είναι το μόνο χιονοδρομικό της χώρας που διαθέτει σύστημα τεχνητής χιόνωσης.

Προετοιμασία για ανάβαση. Στο δρόμο λοιπόν για την κορυφή «Δίδυμες» ορειβάτες φίλοι και μέλη του Συλλόγου .  Υπάρχει λίγο χιόνι και αρκετοί  επισκέπτες σκιέρ  χαίρονται την κατάβαση  κάνοντας σκι  στην πίστα «Παράδεισος».

Οδοιπορούμε δίπλα από το συνδετικό στην άκρη του δάσους . Αρχέγονα δάση δρυς , οξιές , πεύκα και έλατα μας καλωσορίζουν . Άγρια ομορφιά που σταματάει τον χρόνο, γη φιλική και καρπερή . Ο διάφανος άνεμος που ανεμπόδιστα διαπερνά το εκτεταμένο δάσος οξιάς μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Νομίζω ότι θα μπορούσα να περιφέρομαι σε αυτό το υπέροχο σκηνικό, να βιώνω τούτη την απλόχερη ομορφιά της φύσης αιώνια.

Πεζοπορούμε στο μονοπάτι κρυμμένο κάτω από δεκάδες εκατοντάδες  πεσμένα φύλλα . Ανηφορικό, δύσκολο, υπέροχο. Νομίζω ότι θα μπορούσα να περιφέρομαι σε αυτό το πανέμορφο σκηνικό για να το αποθανατίζω στη διαφάνεια της μνήμης μου. Είναι μια μέθη. Ναι η ίδια η πεζοπορία είναι ένα μεθυστικό ταξίδι !

Το  μονοπάτι ανηφορικό. Μετά από μια  διαδρομή  μισής ώρας δύσκολης ανάβασης διαβήκαμε το δάσος τώρα τοπίο γυμνό από δένδρα . Βγήκαμε σε  ξέφωτο,  ο δασικός δρόμος χιονισμένος – χρειάζεται λίγο περισσότερη προσοχή  - διότι το χιόνι είναι παγωμένο και επικίνδυνο .

Μαζί μας στην διαδρομή  και 4 ορειβάτες από τον Βόλο που θα ανέβουν στην κορυφή Καρατάσι. Κερδίζουμε ύψος ανεβαίνουμε  η μέρα ηλιόλουστη. Η  φτωχή  βλάστηση δίνει τη θέση της σε βράχους και λειχήνες .

Συνεχίζουμε ….μας ξαφνιάζει ευχάριστα η ήπια διαδρομή. Μετά από πορεία 1 1/2 ώρας πλησιάζουμε στην , κορυφή . Περάσαμε την καφετέρια που βρίσκεται σε υψόμετρο 2005 μέτρων και συνεχίζουμε.   

«Δυο δίδυμοι» κώνοι ορθώνονται κοντά μας . Θέα απεριόριστη . Είμαστε στην κορυφή  μετά από πορεία 2 ωρών , κάτω πυκνό  δάσος οξιάς  που ανασαίνει την πρωινή καταχνιά. Γύρω  μας βίαιες κορφές που γράφουν εντυπωσιακά ανάγλυφα , Όλυμπος , Σινιάτσικο, Βασιλίτσα , Γκαμήλα ,  αποσαθρωμένες ράχες , φως διάφανο τραχύ. Ανατολικά ο Θερμαϊκός και η κορυφή του Άθως , απέναντι το Πάικο  , η Τζένα και ο Βόρας  με τις κορυφογραμμές του  ( Ανώνυμη , Καλόγηρος , Κράβιτσα , Πίνοβο , Σοκόλ , Πέτερνικ ). Αφήνουμε το βουνό να μιλήσει τη δική του γλώσσα , την οικεία την ειρηνική. Ανήκουμε πλέον στο βουνό. 

Επιστροφή……

Συνεχίζουμε   την κατάβαση  μονοπάτι κατηφορικό, χλόη και πέτρες  με  χιόνι αρκετό περάσαμε από το μνημείο του αεροπόρου, αφήσαμε το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, πήραμε πορεία αριστερά. Στην άκρη της απότομης πλαγιάς  ακουμπήσαμε να αγναντέψουμε , κάτω στον κάμπο  η Έδεσσα και τα Γιαννιτσά με τα δικά τους χρώματα ,  ένα αεράκι μας παγώνει το πρόσωπο .

Τοπίο πανέμορφο ,  η σιωπή του δάσους είναι παράξενο πόσο σε υποβάλλει να βλέπεις , μόνο χωρίς να μιλάς. Πολλές ανάσες καθαρού αέρα . Ένας μεσημεριάτικος ήλιος να ροδίζει  τις πλαγιές των βουνών και εμείς απτόητοι κατεβαίνουμε τις δυσπρόσιτες πλαγιές. Λίγο πριν μπούμε στο δάσος, σημείο απότομο, δύσκολο, χιονισμένο, η αδρεναλίνη στα ύψη.  ( πλαγιά χιονισμένη και παγωμένη ).

Επιστροφή από άλλη διαδρομή μέσα από το δάσος  για να ολοκληρώσουμε την εικόνα της φύσης μέσα μας. Αφήσαμε  πίσω την εικόνα του δάσους  γεμάτη από άρωμα ελευθερίας και ζωντανά χρώματα είναι μια ανάμνηση που θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά και  το μυαλό .

Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα. 

Ο καφές στις εγκαταστάσεις του Χιονοδρομικού πίνεται ευχάριστα

 Υ.Γ. Χαιρετίζουμε στη συντροφιά μας τους νέους φίλους

ΚΑΛΑ   -   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝA !