ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

 

Του Νίκου Τσιαμούρα

Χιονισμένες κοιλάδες, απόκρημνες πλαγιές, και φαράγγια , άφθονα τρεχούμενα νερά.

Κάθε κορυφή και μια αποκάλυψη, κάθε πλαγιά και μια περιπέτεια.

H δική μας απόδραση βρίσκεται εδώ να μας καρτερεί, σαν παραμύθι! 

Φύγαμε, την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013, μέσα στην ησυχία του πρωινού από την Βέροια, για το Λουτράκι Αριδαίας. O ορεινός όγκος του Βόρα ξεπροβάλλει μπροστά μας  με  όλη τη μεγαλοπρέπεια. Θεός του ανέμου του Βορρά. Γιος της Ηούς (Αυγής) και του Αστραίου.

Τον παρίσταναν ως πτερωτό δαίμονα, με μεγάλη φυσική δύναμη, γενειοφόρο και ντυμένο με ένα πτυχωτό χιτώνα.

Ανήκε στο γένος των Τιτάνων, με αδέλφια τον Ζέφυρο και τον Νότο.

Προσπερνάμε την ¨Όρμα και το μαύρο δάσος.

Λέγεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος από εδώ προμηθεύτηκε  και εξόπλισε την μακεδονική φάλαγγα με ακόντια τις γνωστές  “σάρισσες” μήκος 6 μέτρων.. Φθάσαμε στα λουτρά μετά από διαδρομή μιας ώρας.

Η φύση χάρισε απλόχερα εδώ  τα καλύτερα στοιχεία της , ένα εκπληκτικό βουνό  δένδρα παντού και στις πιο απότομες πλαγιές και στη μέση να κυλά ο θερμοπόταμος  “Τοπλίτσας”.

Οι έντονες εναλλαγές των υψωμάτων  η πυκνή βλάστηση και το ποτάμι με την κίνηση θερμού και κρύου νερού δίνουν μια σπάνια εικόνα.

Όλη η ζωή όλη η κίνηση γύρω και μέσα από το ποτάμι, συνεχίζει την αιώνια διαδρομή του το υγρό στοιχείο.

Το κελάρυσμα  του ιστορεί το ταξίδι του  στο παρελθόν και το μέλλον.

Φεύγει μες το φως ο ποταμός και χαράζει πάνω στο κορμί  της γης τη δική του ρότα, πλέει, κατηφορίζει, υψώνει όχθες και ορίζει κοίτη, ποτίζει και ξυπνά προσδοκίες λειαίνει τις πέτρες στη σκιά της λεύκας και του πλάτανου, ησυχάζει τον αέρα για να ακούσει.

Τα  λουτρά Λουτρακίου Πόζαρ (κάτω από τη φωτιά  πο = κάτω , ζαρ = φωτιά ) γνωστά από τους αρχαίους χρόνους για αιώνες πρόσφεραν την ευεργετική τους επίδραση στον άνθρωπο.

Οι θρύλοι αλλά και κάποια ευρήματα  μιλούν για χρήση των θεραπευτικών ιδιοτήτων των ιαματικών νερών τόσο από την εποχή του Μ . Αλέξάνδρου, της Ρωμαϊκής εποχής  και της Βυζαντινής περιόδου.

Στο θολό τοπίο των βαλκανικών πολέμων και του πρώτου  παγκοσμίου πολέμου περιέρχονται στα χέρια ιδιώτη και παραμένουν για περισσότερο από ένα  αιώνα.

Τα νερά ανακηρύχθηκαν ιαματικά το 1920. 

Το 1984 μετά από αγωνιστικές κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής παραχωρούνται στην κοινότητα Λουτρακίου. Από το 1990 το διαχειρίζεται η αμιγής Δημοτική Επιχείρηση “Λουτρά  Λουτρακίου”.

Υπάρχουν 6 κύριες πηγές ιαματικών νερών, που πηγάζουν από πετρώματα  και βράχους που βγαίνουν από τα έγκατα της γης.                                                                                                                                                    

Οι πηγές έχουν παροχή 650 κυβικά μέτρα την ώρα και θερμοκρασία 37-38 βαθμούς Κελσίου.

Κατεβαίνουμε από τα αυτοκίνητα, μυρωδιά αχνιστού  ελληνικού καφέ μας σπάει τη μύτη,  οι μεγάλοι έφηβοι πηγαινοέρχονται από τα πανδοχεία στα λουτρά.

Τα νερά του Πόζαρ ενδείκνυνται  για ρευματοπάθειες , αρθροπάθειες, ισχιαλγίες, βρογχίτιδες, νευρικές – δερματολογικές –γυναικολογικές παθήσεις, παθήσεις κυκλοφοριακού και αναπνευστικού συστήματος.

Πήραμε το δασικό δρόμο, φύση ονειρεμένη. Οργιώδη βλάστηση παντού.

Ανάσες και πάλι ανάσες καθαρού αέρα.

Οξιές και πεύκα καλύπτουν σχεδόν τον ορεινό  όγκο που ορειβατούμε σήμερα.

Οδοιπορούμε  μέσα σε μια πανέμορφη φύση γαληνεμένη , μυρωδιές και αρώματα ζωντανεύουν την όσφρηση μας.

Η ξεχωριστή φύση ελευθερώνει αυτές τις μυρωδιές, αυτά τα αρώματα για εμάς τους επισκέπτες, για τα πουλιά  και  τα ζώα  του δάσους.

Μετά από μια ήπια πορεία 30 λεπτών σε δασικό δρόμο, οδοιπορούμε τώρα σε ανηφορικό πετρώδες μονοπάτι.

Στα πυκνά τριγύρω δάση συνυπάρχουν λύκοι, αλεπούδες, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, λαγοί και πέρδικες.

Η γαλήνη και η ομορφιά αναδύονται μέσα και δίπλα από τις βουνοπλαγιές.

Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής προς την κορυφή δύσβατο και απροσπέλαστο μας ταλαιπωρεί.

Φθάσαμε στην κορυφή, όλες μας οι αισθήσεις ξυπνούν από την  ομορφιά της μαγευτικής φύσης.

Είναι τα πουλιά , το θρόισμα των εναπομεινάντων φύλλων, ο παγωμένος αέρας, κάτω χαμηλά κυλά τα ήρεμα νερά του ο ποταμός, ακούμε το μουρμουρητό του.

Αφεθήκαμε στην άγρια ομορφιά του τοπίου.

Επιστροφή ………………

Βρισκόμαστε στο χώρο των Λουτρών, στα λουτρά Πόζαρ.

Ένα πανέμορφο σκηνικό ξεπροβάλλει μπρος τα μάτια μας, νερά τρέχουν από ψηλά και η παρθένα φύση που μας τριγυρίζει.

Η γαλήνη και η ομορφιά αναδύονται   μέσα και δίπλα  από το ποτάμι .

Μεσημέρι και επισκέπτες κάθε ηλικίας από την γύρω περιοχή αλλά και μακρύτερα που έχoυν έρθει εδώ, απολαμβάνουν στα υπαίθρια τραπεζάκια τον καφέ τους και το μπάνιο τους στον καταρράκτη και την πισίνα.

Βρίσκομαι εδώ δίπλα στο ποτάμι, αναπνέω καθαρό αέρα, βαδίζω και ακούω νερά από παντού να κυλάνε, τώρα βουλιάζω στο ζεστό νερό της πισίνας.

Μαγεμένοι από την φυσική ομορφιά τριγύρω και από το τραγούδι του αέρα, που σέρνει τα εναπομείναντα τελευταία κιτρινισμένα φύλλα  πήραμε το δρόμο  της επιστροφής.

Η δικιά μας απόδραση θα είναι πάντα εκεί , να μας καρτερεί σαν παραμύθι, να μας αγκαλιάζει  και  να μας ξεναγεί.

 

Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας

Τσιαμούρας Νικόλαος