ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

 

Του Νίκου Τσιαμούρα

Μπήκαμε στο μονοπάτι, ορειβατούμε τώρα στο μυθικό βουνό. Τριγύρω τοπίο πανέμορφο, κατάλευκο, ονειρικό. Η ανάβαση σήμερα μοιάζει σαν χορογραφία, σαν ένα μπαλέτο χορού που κάνει κίνηση στο χιόνι.!

Άφησα  πίσω μου τη ζεστή αγκαλιά του κρεβατιού και δεν αναρωτήθηκα αλήθεια για τον καιρό.  Φύγαμε για Όλυμπο. Διαδρομή Βέροια- Κατερίνη- Λιτόχωρο. Αφήσαμε δεξιά μας το Δίον, ιερή πόλη των Μακεδόνων αφιερωμένη στο Δία και στους  12 θεούς. Η ακμή του τοποθετείται ανάμεσα στον 5ο  π.Χ. και τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Φθάσαμε στο Λιτόχωρο, ΄΄πέτρινο χωριό΄΄ (λίθος +πέτρα). Κυριακή πρωί και το Λιτόχωρο μας υποδέχεται  παγωμένο, ήσυχο, όμορφο υπέροχο, να αναπαύεται κάτω από τον ορεινό όγκο του Ολύμπου.

Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά είναι από τον Άγιο Διονύσιο που επισκέφθηκε το χωριό  όπου και  μόνασε στην περιοχή στις αρχές του 16ου  αιώνα. Μια υπέροχη ασκητική φυσιογνωμία,  χαρισματικός και πολυτάλαντος. Έζησε ταπεινά με άσκηση προσευχή και νηστεία.

Στο Λιτόχωρο κατέφυγε  και ο Ρήγας Φεραίος  μετά το φόνο του Τούρκου πρόκριτου στο Βελεστίνο. Το 1878 συντελέστηκε η αποτυχημένη αλλά ηρωική  Επανάσταση του Λιτοχώρου.

Περάσαμε το χωριό πήραμε το δρόμο που οδηγεί στον Άγιο Ιωάννη, τώρα πορεία σε δασικό δρόμο δύσκολο που ταλαιπωρεί  τα Ι Χ αυτοκίνητα μας.

Ο συμπαγής ορεινός του όγκος δεσπόζει επιβλητικά στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας.

Το 1938 ανακηρύχθηκε ως  ο πρώτος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας. Πυκνή βλάστηση μας  υποδέχεται, πουρνάρια, κουμαριές , δάφνες, κέδροι, σφενδάμια, κουτσουπιές, οξιές και πεύκα ψηλότερα.

Αφήσαμε τα αυτοκίνητα ορειβατούμε τώρα στο θρυλικό βουνό. Η γοητεία της φύσης του, οι ψηλές κορυφές του, γεμάτες ομίχλη και χαμηλά σύννεφα που φέρνουν συχνά καταιγίδες. προκάλεσαν δέος και θαυμασμό στον προϊστορικό άνθρωπο, που κατοίκησε στους πρόποδες του.

Η ιστορία στάθηκε πολυτάραχη στον Όλυμπο, πέρα από ιερό προσκύνημα, αποτέλεσε πεδίο μαχών για τον έλεγχο της πρόσβασης από την Θεσσαλία στη Μακεδονία από τα αρχαία χρόνια.

Στην Τουρκοκρατία υπήρξε κρησφύγετο και ορμητήριο  διάσημων κλεφτών και αρματολών, Βλαχάβας, Σταθάς, Νικοτσάρας και τόσοι άλλοι.

Στις αρχές του 20ου αιώνα έδρασαν εδώ ληστές, γνωστότερος ο διαβόητος Γιαγκούλας.

Κατά την εισβολή των Γερμανών το 1941 ο ελληνικός στρατός μαζί με μονάδες Νεοζηλανδών και Αυστραλών έδωσαν σημαντικές μάχες.

Αμέσως μετά φώλιασε εδώ η  Εθνική Αντίσταση ενώ λίγο αργότερα στο Λιτόχωρο άναψε η σπίθα που οδήγησε στον τραγικό εμφύλιο σπαραγμό.

Καταγράφηκαν 32 είδη θηλαστικών. Τώρα ζουν  λύκοι, αγριοκάτσικα, ζαρκάδια, αγριογούρουνα,  τσακάλια, αγριόγατες, κουνάβια, αλεπούδες, σκίουροι. 108 είδη πτηνών, μαυρόγυπες, πετροπέρδικες, τσαλαπετεινοί, λευκοπελαργοί, αγριοπερίστερα, κοκκινολαίμιδες, χρυσαετοί, χρυσογέρακες.

Η βουνοπλαγιά τριγυρισμένη από  σύννεφα υγρασίας, μέσα σε  οργιώδη βλάστηση να υψώνει τείχος αδιαπέραστο για ανθρώπους και ζώα και όλοι εμείς με τους σάκους στον  ώμο και τα απαραίτητα  να  πεζοπορούμε σε  μονοπάτι ανηφορικό.

Οι κορυφές τυλιγμένες σε ένα πέπλο ομίχλης μας χαλάνε την διάθεση.

Η σήμανση είναι ικανοποιητική ευτυχώς, με  κόκκινα σημάδια.

Φύλλα πεσμένα παντού σκεπάζουν το μονοπάτι, σύντομα γίνεται λασπερό,

Η βλάστηση είναι τόσο πυκνή ώστε ελάχιστο φως φθάνει ως το έδαφος, που διατηρείται υγρό και γλιστερό.

Συναντάμε τα πρώτα χιόνια.

Τώρα το μονοπάτι κατηφορίζει μέσα από μια καταπληκτική  διαδρομή ανάμεσα σε πεύκα.

Η κοίτη του ρέματος πανέμορφη, γεμάτη πυκνή βλάστηση.

Τα νερά του ρέματος στο διάβα τους σχηματίζουν καταρράκτες, λιμνούλες, διασχίζουν φαράγγια αποδεικνύοντας σε κάθε κομμάτι της διαδρομής το αξεπέραστο μεγαλείο της φύσης.

Περάσαμε το ποτάμι χωρίς απώλειες, 

Τώρα ανάβαση, τώρα ησυχία τώρα ερημιά μόνοι εμείς και η απεραντοσύνη της φύσης.

Παράξενες κραυγές από πουλιά ακούγονται,   πετούν τριγύρω μας τρομαγμένα από τον δικό μας  θόρυβο, προσπαθούν να προφυλαχθούν κάτω από τα φυλλώματα.

Φωνές και ψίθυρους σαν να άκουσα πίσω  από το θρόισμα των φύλλων και  του ανέμου  τον θόρυβο, η φαντασία μου τρέχει σε νεράιδες, νύμφες και ξωτικά.

Η ματιά μας ανηφορίζει προς τα  πάνω, λίγο ψηλότερα.

Ψάχνουμε να δούμε τι γίνεται πέρα από την ομίχλη και την καταχνιά. Φανταζόμαστε το χιόνι να πέφτει στις κορφές και τις πλαγιές.

Το μονοπάτι ανηφορικό  δύσβατο χάνεται κάτω από τεράστια δένδρα και φυλλωσιές. Ψηλότερα άσπρο τοπίο, κάτασπρο.

Φαράγγια και χαράδρες, δένδρα και χαμηλή βλάστηση τυλιγμένα σε ένα απαλό πέπλο χιονιού.

Αυτά τα φαράγγια και οι χαράδρες είναι οι πύλες του Ολύμπου για τους αρχαίους θεούς.

Ορειβατούμε τώρα ο ένας πίσω από τον άλλο σε μια γραμμή πολύχρωμη πάνω σε κατάλευκο τοπίο. 

Τα πόδια κινούνται ρυθμικά, τα μπατόν ανεβοκατεβαίνουν συνοδεύοντας στις κινήσεις των χεριών.

Τώρα μονοπάτι ανηφορικό. Ορειβατούμε  τώρα στο μυθικό βουνό. Τριγύρω τοπίο πανέμορφο, κατάλευκο, ονειρικό.

Η ανάβαση σήμερα μοιάζει σαν χορογραφία, σαν ένα μπαλέτο χορού που κάνει κίνηση στο χιόνι.

Ανεβαίνοντας ψηλότερα το χιόνι κάνει την εμφάνιση του όλο και περισσσότερο, φρέσκο παγωμένο, υπέροχο.

Οι εικόνες κυλάνε πολύ γρήγορα μπροστά από τα μάτια μας. Μετά από δυο ώρες μοναχικής πορείας αντικρίζουμε την κορυφή  με ανακούφιση.

Ορειβατούμε τώρα στην κόψη της κορυφογραμμής στα δεξιά μας γκρεμός, το κρύο έντονο αλλά η θέα πανέμορφη, κάτω χαμηλά το Λιτόχωρο και η παραλία της Πιερίας.

Η φανταστική θέα που αντικρίζουμε μας  έχει ανταμείψει με εικόνες φανταστικές για όλη την προσπάθεια και κούραση που καταβάλαμε

Ο κρύος αέρας  μαζί με το χιόνι που στροβιλίζει μας κοκκινίζει πρόσωπο και μάγουλα, ο χειμώνας  μόλις άρχισε!

Είναι η φωνή του βουνού, μας  καλεί η περιπέτεια.

Το οξυγόνο μας  μεθά.

Είναι μεσημέρι πια όταν πλησιάζουμε  στην κορυφή.

Αποθέωση της τέχνης της φύσης τριγύρω , πανόραμα θεϊκό. Στιγμές που αποτυπώνονται σε πλήθος φωτογραφιών.

Η επιστροφή μας σημαδεύτηκε με το κελάϊδημα των πουλιών και με έναν ήλιο που κάνει δειλά την εμφάνιση του.

Η σημερινή μας  εξόρμηση  μέσα από ένα   καταπράσινο και πυκνό δάσος ανάμεσα από πυξάρια, κουτσουπιές οξιές και πεύκα πήρε τέλος με επιτυχία.

Φθάσαμε στα αυτοκίνητα πλησιάζουμε στο Λιτόχωρο ο καφές  στην πλατεία του χωριού μας δίνει δυνάμεις για την επιστροφή.

Ο δρόμος της επιστροφής στην πόλη μας αφήνει ένα αίσθημα αποχωρισμού, μιας νοσταλγίας και την υπόσχεση του ξαναγυρισμού.

Σήμερα προσεγγίσαμε και πάλι το βουνό  απλά και ταπεινά, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα πήραμε κάτι από τη γοητεία και το μύθο του θεϊκού βουνού.

Υ.Γ. Καλωσορίζουμε στη συντροφιά μας την Φωτεινή, την Τέτα , τον Βαγγέλλη και τον Γιάννη.