Με τον ΣΧΟΒ στην Κουμαριά, στους Πέντε Πύργους

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

Του Νίκου Τσιαμούρα

Τώρα τοπίο με πανύψηλα δένδρα τυλιγμένα στη μελαγχολία του χειμώνα, κάτασπρα μετά την βραδινή χιονόπτωση. Τα μάτια μας δεν χορταίνουν να θαυμάζουν τα τόσα σχήματα των χιονισμένων δένδρων. Οι στιγμές εδώ αποκτούν σημασία καθώς προσπαθείς αχόρταγα να γεμίσεις παραστάσεις με όλες σου τις αισθήσεις .

Φύγαμε από τη Βέροια στις 8 η ώρα κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό και βροχή, 9 φίλοι και μέλη του Συλλόγου. Διαδρομή Βέροια -Τριπόταμος – Κουμαριά. Αφήσαμε πίσω μας την πόλη της Βέροιας.

Η ιστορία της χάνεται στον μύθο και την παράδοση πριν από δεκάδες εκατοντάδες χρόνια. Τουλάχιστον από το 2700 π.Χ. Το 432 π.Χ. ο Θουκιδίδης την αναφέρει σε μια εκστρατεία των Αθηναίων προς την Ποτίδεα, πολιόρκησαν την πόλη της Βέροιας αλλά δεν τα κατάφεραν. Μπροστά μας ξεπροβάλλει η οροσειρά του όρους Βέρμιο .Ένα από τα ομορφότερα και πλουσιότερα σε χλωρίδα και πανίδα όρη του ελλαδικού χώρου. Εδώ στο Βέρμιο σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι πρώτοι αρχαίοι Μακεδόνες βρήκαν τους περίφημους κήπους του μυθικού βασιλιά Μίδα.

Στις κατάφυτες πλαγιές του κυριαρχούν εκτεταμένα δάση από οξιές, έλατα και πεύκα. Στο δάσος, συνυπάρχουν, λύκοι, αλεπούδες, αγριογούρουνα, λαγοί, σκίουροι. Φθάσαμε στο χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων, μας υποδέχεται βροχερό, έρημο, ήσυχο, όμορφο. Γύρω στα 1832, Σελιώτες και Ξηρολιβαδιώτες δημιούργησαν την Ντάλιανη, την σημερινή Κουμαριά.

Η έξοδος των βλάχων Σελιωτών ξεκίνησε από τα βλαχοχώρια, Αβδέλλα, Περιβόλι, Σμίξη και Σαμαρίνα. Αρχίζει τον Σεπτέμβριο του 1820 που έγινε με μεγάλη μυστικότητα στην Αβδέλλα, το συμβούλιο των μεγάλων τσιφλικάδων. Πρωτοστατεί ο Γιώργης Μπαντρασλέξης ( 1784 –1867 ) . Αρχίζει μια δωδεκάχρονη πορεία και το 1832 κατέληξαν στο Σέλι και το Ξηρολίβαδο.

Η βροχή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, μόνοι εμείς και τα στοιχεία της φύσης. Φύση γύρω μας παραμυθένια παρότι βροχή , παρότι αέρας, παρότι υγρασία. Όλες μας οι αισθήσεις απολαμβάνουν το πρωινό που η φύση μας παραθέτει απλόχερα. Δρυς και οξιές σε ένα αιώνιο αγκάλιασμα.

Πήραμε το δασικό δρόμο, η υγρασία έντονη, φοράμε γάντια και σκούφους. H διαδρομή πανέμορφη μέσα από πυκνό δάσος οξιάς δεν περιγράφεται με λόγια είναι κάτι που δεν μπορεί να την νοιώσει κανείς αν δεν την ζήσει. Γύρω μας αρμονική συνάντηση των στοιχείων της φύσης, η βροχή, το φύσημα του ανέμου, τα δένδρα με τα διάφορα χρώματα , αποτελούν μια εμπειρία εντυπωσιακή και μοναδική.

Ανεβαίνοντας ψηλότερα το τοπίο αγριεύει, η βροχή γίνεται χιονόνερο και ψηλότερα χιόνι. Από το δικό μας θόρυβο το τραγούδι του σπίνου ακούγεται ανήσυχο και τρομαγμένο. Φθάσαμε σε ξέφωτο, κάτω χαμηλά το χωριό της Κουμαριάς και η πόλη της Βέροιας.

Τα φευγαλέα σύννεφα της ομίχλης δίνουν μια μεγαλόπρεπη όψη στις γύρω βουνοπλαγιές. Τώρα πορεία ανοδική , ορειβατούμε για περισσότερο από δυο ώρες.
Το μονοπάτι γεμάτο χειμωνιάτικες μυρωδιές ανηφορικό, δύσκολο λόγω του χιονιού, αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε.......!

Πάνω στο μονοπάτι εύκολα εντοπίζονται νυχτερινά ελαφροπατήματα άγριας ζωής. Το τοπίο αλλάζει γίνεται ορεινό, η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν, φορώντας ζεστά ρούχα και γκέτες στα πόδια , συνεχίζουμε την ανάβαση σε πυκνό χιόνι. Ριπές παγωμένου αέρα μαζί με χιόνι παρασυρμένο από τις γύρω βουνοκορφές μας χτυπά το πρόσωπο.

Ομίχλη ολούθε απλώνεται και μας τυλίγει. Ανασύνταξη της ομάδας , φοράμε ζεστά ρούχα και συνεχίζουμε. Φθάσαμε σε ξέφωτο γυμνό από δένδρα , παγωμένη χλόη και πέτρες γύρω μας, παντού το λευκό που ξεχωρίζει.

Η κορυφή ξεπροβάλλει μπροστά μας. Ο αέρας για λίγο κόπασε, η υγρασία και πάλι έντονη. Μετά από πορεία 3 ωρών φθάσαμε στην κορυφή. Θέλεις αυθόρμητα να σκαρφαλώσεις κάπου ψηλά και να ατενίσεις τον ορίζοντα. Η πυκνή ομίχλη η υγρασία και το χιόνι που σκεπάζει τα πάντα δεν μας αφήνουν περιθώρια. Το κάνεις με το βλέμμα.

Επιστροφή από την ίδια διαδρομή. Η σιωπή του δάσους είναι παράξενο πόσο σε υποβάλλει να θέλεις να βλέπεις μόνο χωρίς να μιλάς. Πήραμε για λίγο το μονοπάτι κάτω από θεόρατες οξιές, λασπωμένο και γλιστερό. Η φύση είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, ο άνθρωπος όμως ....την πληγώνει , την εκμεταλλεύεται την οδηγεί στην εξόντωση . Η δασική βλάστηση συμβάλλει στην απορρόφηση του 40 % των εκπομπών του διοξειδίου άνθρακα , αλλά ο άνθρωπος αδιαφορεί .
Σε 5 χρόνια χάθηκαν 370 εκατομμύρια εκτάρια δάσους στον πλανήτη μας . Οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφασίσουν τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τις ανθρώπινες δραστηριότητες των ανεπτυγμένων κρατών κατά 35 % έως το 2020. Θα υπάρξει απόφαση ποτέ άραγε ...;

Συνεχίζουμε την κατάβαση μέσα από το δασικό δρόμο. Αφήσαμε πίσω μας την ηρεμία του δάσους, το χιονισμένο τοπίο το θρόισμα των φύλλων το φύσημα του ανέμου και κατηφορίζουμε. Μετά από πορεία 5 ωρών φθάσαμε στα αυτοκίνητα, άλλη μια μέρα γεμάτη εικόνες πήρε τέλος με επιτυχία.

Καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας την Ιωάννα και την Όλγα.