Με τον ΣΧΟΒ στην Πετροστούγκα του Ολύμπου

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

Του Νίκου Τσιαμούρα

Μάγεψε και ενέπνευσε ποιητές, ζωγράφους, περιηγητές, ορειβάτες, απετέλεσε καταφύγιο αρματολών και αντιστασιακών. Επιβλητικός άγριος και πανέμορφος μαζί. Πήραμε το μονοπάτι γίναμε ένα με το Φθινόπωρο. Ορειβατούμε σε δάσος με πανύψηλες οξιές, μια γλυκιά μελαγχολία πλανιέται στις έρημες πλαγιές. Μας τύλιξε η ησυχία.

Περάσαμε το Δίον - υπήρξε- θρησκευτικό κέντρο και ιερή πόλη των Αρχαίων Μακεδόνων. Το χωριό μας υποδέχθηκε με Φθινοπωρινές εικόνες χρώματα παντού, στον ουρανό στα σύννεφα στα αμπέλια, στα καπνά, στα ακτινίδια και στις ελιές, μας αλλάζουν την διάθεση μας ταξιδεύουν. 

Βλέποντας τον Όλυμπο να προβάλλει επιβλητικά στον χώρο, νοιώθεις όλο και πιο έντονα το βάρος της ιστορίας, της μεγαλοπρέπειας και της φυσικής ομορφιάς αυτού του τόπου. Τυλιγμένος για χιλιάδες χρόνια στην αχλύ του μύθου ο Όλυμπος με την ιστορία του, την πολύμορφη και ευμετάβλητη γοητεία της φύσης του μας προσφέρει ένα θέαμα γεμάτο μεγαλείο. Μάγεψε και ενέπνευσε ποιητές, ζωγράφους, περιηγητές, ορειβάτες, απετέλεσε καταφύγιο αρματολών και αντιστασιακών. Στις πλαγιές του ακούγεται ακόμη το τραγούδι των Μουσών.

Ο Ελικώνας είναι ο αρχαιότερος ποταμός της Πιερίας, γνωστός με το όνομα Βαφύρας αλλά και Ουρλιάς. Οι μαινόμενες γυναίκες της Πιερίας ξέπλυναν τα χέρια τους έπειτα από τον φόνο του Ορφέα. Το ποτάμι από την ντροπή του χάθηκε στη γη και ξαναβγήκε στο Δίον με το όνομα Βαφύρας.

Φθάσαμε στο καταφύγιο της Κορομηλιάς. Προετοιμασία για ανάβαση. Το μονοπάτι αρχίζει λίγα μέτρα πριν το καταφύγιο είναι ευδιάκριτο και σε όλη τη διαδρομή υπάρχει σήμανση. Πήραμε το μονοπάτι γίναμε ένα με το τοπίο, προχωρήσαμε, το Φθινόπωρο έσμιξε με τα πρόσωπα μας.

Μονοπάτι ανηφορικό μια υγρασία που περονιάζει τα κόκαλα εμείς απτόητοι συνεχίζουμε. Δένδρα λογής - λογής νοιώθουν την ανάσα μας αείφυλλα και σκληρόφυλλα ( μακία) πλατύφυλλα αειθαλή, καστανιές, δρυς και κουμαριές. Η πανίδα του Ολύμπου περιλαμβάνει σημαντική ποικιλία ειδών, έχουν καταγραφεί 32 είδη θηλαστικών. όπως αγριοκάτσικο, αγριογούρουνο, η αγριόγατα , το κουνάβι, η αλεπού , ο σκίουρος κ.α.

Στα 8 διαφορετικά οικοσυστήματα του δρυμού από τα 300 μ. μέχρι τα 2918 μ., έχουν παρατηρηθεί 104 είδη πουλιών, ορισμένα από τα οποία είναι σπάνια. Η πανίδα στις πεδινές περιοχές περιλαμβάνει κυρίως κουνάβια, λαγούς, μικρά τρωκτικά, μικρά αρπακτικά πτηνά, πέρδικες, ορτύκια ,αηδόνια, κοτσύφια καρακάξες και άλλα πολλά. 

Μέρα πανέμορφη και λαμπερή, - απολαμβάνουμε τις μέρες του Φθινοπώρου με τα κιτρινοκόκκινα φύλλα που πέφτουν, τριγύρω πεσμένα φύλλα τα νομίζουμε νεκρά, αλλά αυτά είναι που δίνουν τη ζωή στη ΄΄νέα γενιά ΄΄. Μια γλυκιά μελαγχολία πλανιέται στις έρημες πλαγιές. Μας τύλιξε η ησυχία. Εκατοντάδες φυτά, έντομα και ζώα ζουν και αναπνέουν κοντά και δίπλα από το μονοπάτι.

Πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη και οι λυγερόκορμες οξιές μοιάζουν να φλέγονται στα χρώματα του Φθινοπώρου. Άριστη σήμανση που δεν αφήνει αμφιβολίες για την πορεία μας, αφού από εδώ περνά και ο διεθνής μαραθώνιος του Ολύμπου.

Τώρα πορεία έντονα ανηφορική κατά τόπους, με διασταυρώσεις που οδηγούν σε όμορφα ανήλια περάσματα. Φθάσαμε στην πρώτη διασταύρωση, μετά από μιας ώρας ήπιας ανάβασης. η μικρή ξύλινη πινακίδα αριστερά γράφει Πετρόστουγκα. Ακούω και βλέπω τα φύλλα να πέφτουν απαλά πάνω στη γη. Δίπλα μας να κελαηδούν πουλιά και μέσα από ξέφωτα να λάμπει η θάλασσα της Κατερίνης. Νοιώθω το χρόνο να κυλά γρήγορα ποτέ δεν είναι αρκετός σε μέρη που σφύζουν από ζωή, μαγεία και μυστήριο.

Πάντα έχεις να μάθεις κάτι καινούριο να ανακαλύψεις κάτι ιδιαίτερο και να συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλη ανάγκη και υποχρέωση έχουμε να διατηρήσουμε αυτά τα μνημεία της φύσης. Μαγεμένοι από την όλη ομορφιά συνεχίζουμε την ανάβαση.

Άδειασαν οι βουνοπλαγιές, έσβησε ο ήχος από τα βελάσματα και τα κουδουνίσματα που αντιλαλούσαν όλο το καλοκαίρι από τα αιγοπρόβατα, σίγησαν και τα σφυρίγματα των βοσκών. Τώρα ερημιά δένδρα χωρίς φυλλώματα σημάδι ότι ο Χειμώνας πλησιάζει. Τα κούτσουρα σε λίγες μέρες θα τριζοβολούν στην πυροστιά και οι καμινάδες θα καπνίζουν όλο και περισσότερο.

Τώρα ορειβατούμε, σκαρφαλώνουμε όλο και περισσότερο κερδίζοντας συνεχώς ύψος. Οδοιπορούμε ανεβαίνουμε υψόμετρο τώρα το τοπίο αλλάζει. οξιές και μαύρη πεύκη. Σε μικρές ομάδες η ελάτη, σποραδικά η φτελιά, η κρανιά , ο ίταμος. Μετά από πορεία 3 ωρών συνεχούς ανάβασης φθάσαμε σε ξέφωτο και στο καταφύγιο της Πετρόστουγκας.

Από εδώ αγναντεύουμε την κυματιστή θάλασσα των βουνοπλαγιών αλλά και κάτω χαμηλά την παραλία της Πιερίας. Εμείς οι 12 ορειβάτες του συλλόγου μένουμε έκθαμβοι από την τόση ομορφιά του τοπίου. Και τι παραπάνω χρειάζεται λοιπόν για να είσαι χαρούμενος μέρα Κυριακής. Βαθιές ανάσες ξεκούρασης και χαλάρωσης .

Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής από το ίδιο σημείο που ανεβήκαμε. Κατάβαση για γερά πόδια, βήματα μικρά αλλά σταθερά.

Μπήκαμε στα αυτοκίνητα πήραμε το δρόμο της επιστροφής, φθάσαμε στο Δίον, μυρωδιές από σούβλες και ψητά στα κάρβουνα από παρακείμενες ψησταριές και ταβέρνες μας γαργαλάνε τη μύτη, ο χρόνος περιορισμένος η επιστροφή μας μονόδρομος.

Για ένα καφέ πάντα υπάρχει χρόνος τον πίνουμε ευχάριστα, παίρνουμε δυνάμεις για την συνέχεια. Επιστρέφοντας στην Βέροια απομεσήμερο το μυαλό και η ψυχή μας παρέμεινε εκεί στις παρυφές του θεϊκού βουνού. Ως πότε θα αντέξουμε αυτή την ομορφιά; Η γεωλογική περίοδος που διανύουμε θα μπορούσε να αποδειχθεί η τελευταία στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπου. Τα σενάρια λένε πως ναι!

Παρά τις προσπάθειες μας πάντως η γη μάλλον θα επιζήσει και χωρίς την - επιβαρυντική παρουσία μας – θα ανακάμψει. Κρίμα που δεν θα υπάρχει κανείς για να της δώσει ένα όνομα.... !

Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους ορειβάτες.

Υ.Γ. Στη θύμηση το Σωτήρη που νικημένος από τον καρκίνο ΄΄ έφυγε΄΄ στα 55 χρόνια του.

Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος