Με τον ΣΧΟΒ στην Καστανιά

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΠΟΡ

Του Νίκου Τσιαμούρα

Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές...Πεσμένα κοκκινωπά φύλλα που δίνουν ένα ζεστό ήχο στο περπάτημα και αχτίδες ποιητικές που εισχωρούν μέσα από τα δένδρα.

Αφήσαμε πίσω μας την πόλη της Βέροιας και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο. Ανεβαίνουμε τις στροφές που οδηγούν στο χωριό Καστανιά και την Παναγία Σουμελά με ένα γεμάτο κατακίτρινο φεγγάρι να μας ακολουθεί. Το χωριό μας υποδέχεται ήρεμο και ήσυχο στο πρωινό..

Περάσαμε το χωριό Καστανιά φθάσαμε στην Παναγία Σουμελά. Η μονή Παναγία Σουμελά είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο για 17 αιώνες του ποντιακού Ελληνισμού. Το 386 μ.Χ. οι Αθηναίοι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου.

Εκεί σε υψόμετρο 1063 μέτρων, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, την οποία κατά την παράδοση εικονογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. 

Η μονή κατά καιρούς υπέφερε από τις επιδρομές των αλλόπιστων και των κλεφτών εξαιτίας της φήμης και του πλούτου που απέκτησε. Πολλά περιστατικά συνδέονται με θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για την σωτηρία του μοναστηριού. Το 1922 οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι. Οι μοναχοί πριν την αναγκαστική έξοδο το 1923, έκρυψαν την εικόνα της Μεγαλόχαρης, τον σταυρό του αυτοκράτορα Μανουήλ Γ΄ του Κομνηνού και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου.

Το 1930 στα πλαίσια της προώθησης της ελληνοτουρκικής φιλίας με ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν επισκέφτηκε την Αθήνα ο Τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού δέχτηκε να πάει μια αντιπροσωπεία στον Πόντο και να παραλάβει τα σύμβολα της ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Η εικόνα φιλοξενήθηκε για 20 χρόνια στο Βυζαντινό μουσείο της Αθήνας.

Το 1951 ο Κρωμναίος οραματιστής και κτήτωρ Φίλων Κτενίδης έκανε πράξη την επιθυμία όλων των Ποντίων, με την θεμελίωση της νέας Παναγίας Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου στην Καστανιά της Βέροιας. Τον Ιούνιο του 2010 το Τουρκικό κράτος έδωσε άδεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να τελεστεί στην ιστορική μονή η λειτουργία για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου, με την Τουρκία να προσδοκά την έξωθεν καλή μαρτυρία για τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών όσο και τα οικονομικά οφέλη από την αύξηση των τουριστών στην περιοχή. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 87 έτη που το μοναστήρι λειτούργησε ξανά ως εκκλησία καθότι είχε μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε μουσείο. 

Με το σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα πήραμε τον δασικό δρόμο. Όλες οι αισθήσεις απολαμβάνουν το πρωινό που μας παραθέτει η φύση απλόχερα. Ορειβατούμε ανεβαίνοντας. Μετά από μια ανοδική πορεία φθάσαμε σε ξέφωτο. Ορειβατούμε στην άκρη της βουνοπλαγιάς. Η θέα από εδώ απεριόριστη, σε αποζημιώνει. Από εδώ δεν ξεχωρίζεις σχήματα, μόνο χρώματα, ζωηρά και χαρούμενα. Φυσική ομορφιά, κρυμμένη "κάτω" από αιώνες ιστορία. Κάτω χαμηλά δάση απέραντα, η Παναγία Σουμελά και το χωριό Καστανιά Απέναντι η κορυφή Αράπης, το χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου και τα Πιέρια.

Πήραμε πορεία για το δάσος με τις οξιές. Συνεχίζουμε ανεβαίνοντας, μια σειρά από πατημασιές μαρτυρούσαν την μακριά μας πορεία. 22 ορειβάτες, αφήνουμε τα ίχνη μας ευδιάκριτα. Κανείς δεν έχει περάσει πριν από εμάς. Μόνο ελαφρά νυχτοπερπατήματα άγριας ζωής.

Τώρα απέραντη ησυχία, κάπου – κάπου ανάμεσα από τα δένδρα έσπαγε την σιωπή κάποιο κελάηδημα πουλιού, που πετούσε από κλαδί σε κλαδί.
Μπήκαμε για τα καλά στον δασικό δρόμο. Ανηφορίζουμε σε δασικό δρόμο, μπήκαμε στο δάσος με τις πελώριες οξιές, ντυμένες στα χρώματα του Φθινοπώρου. Μια παράξενη γοητεία γεμάτη μυστήριο μας τυλίγει.

Τοπίο τριγύρω ειδυλλιακό για εμάς, όμως η ζωή τώρα που έρχεται ο χειμώνας για τα ζώα του δάσους είναι πολύ σκληρή. Τραβάμε τον ίδιο δρόμο, την ίδια πορεία, οι ανάσες κοφτές. Χρώματα του Φθινοπώρου παντού. Το μονοπάτι χαμένο – πλημμυρισμένο από κίτρινα πεσμένα φύλλα. Τα δένδρα χάνουν σιγά – σιγά τα πορφυρή φύλλα τους. Οι ανάσες γεμίζουν καθαρό αέρα.

Οδοιπορούμε μέσα στις πλαγιές και νοιώθουμε το φτερούγισμα της ψυχής μας στην αναπάντεχη συνάντηση με την ελευθερία. Συνεχίζουμε. Είμαστε πάντα σε δασικό δρόμο με τις θεόρατες οξιές να μας κρατούν συντροφιά, ντυμένες ακόμη με τα καφεκίτρινα χρώματα. Δεν χορταίνουμε να θαυμάζουμε τα τόσα σχήματα δένδρων και τα σώματα των θάμνων που προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο σε ένα διαρκές κυνηγητό προς το φως του ήλιου.

Τώρα πλέον οδοιπορούμε σε δασικό δρόμο τριγύρω τοπίο σκληρό άνυδρο με χαμηλή χλόη , περάσαμε την κορυφή Φούρκα και συνεχίζουμε. Οι 8 φίλοι ορειβάτες του Συλλόγου βρίσκονται μπροστά έχουν πολύ δρόμο μέχρι το χιονοδρομικό του Σελίου για την διάσχιση. Μετά από μια 8ωρη πορεία γεμάτη αντιθέσεις, ( οδοιπορώντας λίγο έξω από τις βουνοπλαγιές του Ξηρολίβαδου κάτω χαμηλά από την κορυφή Στουρνάρι και αφήνοντας στα δεξιά τους την κορυφή Ξηροβούνι έφθασαν στον προορισμό τους. Συγχαρητήρια στην ομάδα που τόλμησε και τα κατάφερε.

Επιστροφή..... Η επιστροφή γίνεται από άλλη διαδρομή δίπλα και κάτω από τα πανύψηλα – τεράστια πτερύγια των ανεμογεννήτριων. Αφήσαμε το αιολικό πάρκο που παράγει ηλεκτρικό ρεύμα και ορειβατούμε τώρα σε βουνοπλαγιά, άγρια και φιλική ταυτόχρονα με κοπάδια από αγριόγιδα που σκαρφαλώνουν στις ράχες της πλαγιάς.

Αφήσαμε πίσω μας την πανέμορφη φύση, την ηλιόλουστη μέρα, το σφύριγμα του ανέμου το θρόισμα των δένδρων και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Μια θαυμάσια πορεία 5 ωρών πήρε τέλος με επιτυχία.

Υ.Γ. Καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας την επιστροφή του Μάνθου και της Μαρίας.

Κυριακή 27- Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013 Σμόλικας
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος