Δραπετεύοντας απ’ τα συντρίμμια: Έργα παρατημένα, έργα απενταγμένα, έργα καταχρεωμένα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΒΕΡΟΙΑ

Του Χρήστου Σκουμπόπουλου

Πριν από τρία μόλις χρόνια ένα φυλλάδιο, σε λαχανί απόχρωση, τρύπωνε στα γραμματοκιβώτιά μας και κατέκλυζε τα πεζοδρόμια.

Περιείχε μια ανοιχτή επιστολή της κυρίας Ουσουλτζόγλου προς τους «συμπολίτες» της, με την οποία η σεμνή δήμαρχος διαφήμιζε, με προσεκτικές δόσεις αυτοθαυμασμού, την ένδοξη πρώτη δημαρχιακή θητεία της.

Και, το σημαντικότερο, βροντοφώναζε πως, στη δεύτερη θητεία της, θα «χρύσωνε» το νέο, καλλικρατικό Δήμο.

Έγραφε επί λέξει: «Εμείς στη ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ Ενώνουμε ανθρώπους, ιδέες, οράματα γιατί θέλουμε Δήμο με ανθρώπινο πρόσωπο που θα στηρίξει ουσιαστικά με αναπτυξιακές λύσεις το σήμερα και το αύριο του τόπου μας. Με το σχέδιο «Καλλικράτης» μεγαλώνουμε την Πόλη μας και μεγαλώνουμε τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ασφάλειας. Με το ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ύψους 50.000.000 € είμαστε ο μοναδικός Δήμος σε όλη την Ελλάδα που εξασφαλίσαμε μια μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης, που θα ζωντανέψει την τοπική οικονομία, την τοπική κοινωνία και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Μαζί, μεγαλώνουμε το Δήμο μας. Μεγαλώνουμε τις προοπτικές του αύριο, εκμεταλλευόμενοι το σημαντικό έργο του χθες».

Τι απ' όλα αυτά έγινε μετά από τρία χρόνια;

Πού βρίσκονται τα περιβόητα 50.000.000 (!!!) του «Αναπτυξιακού Επενδυτικού Προγράμματος» από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων;

Πώς έγινε και ο «μοναδικός» Δήμος, που είχε εξασφαλίσει «μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης», κατάντησε να είναι αυτός με τη μοναδική ανικανότητα να εκτελέσει ένα (1) έργο;

Να φταίει άραγε η κρίση;

Να φταίνε οι όντως δραματικές μειώσεις των εσόδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;

Αλλά αυτές οι μειώσεις και οι περικοπές αφορούν στα χρήματα που παίρνουν οι Δήμοι από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, απ' την οποία η κυρία Ουσουλτζόγλου είχε «εξασφαλίσει» 50 ολοστρόγγυλα εκατομμύρια, γιατί δεν φάνηκε στη Βέροια;

Πώς όμως να φανεί, όταν δεν έχουν φανεί ούτε καν τα 2,5 εκατομμύρια της δωρεάς των αδελφών Κούσιου, που μουχλιάζουν σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό, έξω από τη δημοτική διαχείριση (εκτεθειμένα άραγε και στους κινδύνους ενός πιθανού «κουρέματος» των καταθέσεων; Κι αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι τέτοιο, ποιος θα φέρει την ευθύνη;;;).

Άρα δεν φταίει μόνον η κρίση.

Ή μάλλον, για όλ' αυτά, ελάχιστα φταίει η κρίση.

Κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, φταίει η παροιμιώδης, πλέον, ανικανότητα της Δημοτικής Αρχής και της κυρίας Ουσουλτζόγλου, που την εκπροσωπεί και την (απο)συντονίζει...

Αυτή η ανικανότητα έχει γεμίσει όλες τις Δημοτικές Ενότητες του καλλικρατικού Δήμου με έργα παρατημένα, ξεχασμένα, μισοτελειωμένα, ρημαγμένα, καταχρεωμένα.

Αυτή η ανικανότητα έχει μακρύνει επικίνδυνα το κατάλογο των απενταγμένων, των ανώριμων, των προβληματικών «έργων», που, πέρα απ' όλα τα άλλα, υπονομεύουν την διαχειριστική αξιοπιστία του Δήμου της Βέροιας, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Γιατί, ποια ελληνική ή ευρωπαϊκή αρχή, και ποιος εγχώριος ή αλλοδαπός, δημόσιος ή ιδιωτικός χρηματοδοτικός φορέας θα εμπιστευθεί ένα Δήμο, που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να αξιοποιήσει εγκεκριμένες πιστώσεις και άμεσα διαθέσιμες δωρεές;

Και ποιος συμπολίτης μπορεί πλέον να θαμπωθεί από τα παχιά λόγια και τα λαχανί γραπτά, όταν βιώνει στην καθημερινότητά του τα τραγικά αποτελέσματα αυτής της ανικανότητας;

Μια ενδεικτική περιδιάβαση σε κάποια εγκαταλειμμένα «μέτωπα» δημοτικών έργων αρκεί:

1-- Παιδικός Σταθμός Κυψέλης
2-- Ύδρευση Σάντας
3-- Διαπλάτυνση Πιερίων
4—Διάνοιξη Στρατού-Πλουτάρχου
5-- Αποχέτευση Πανοράματος
6-- Αποχέτευση Λαζοχωρίου
7-- Βιολογικός Σελίου

Αυτά, κι άλλα πάμπολλα παρόμοια, είναι τα «έργα» της κυρίας Ουσουλτζόγλου. Που έχει κάνει το Δήμο σαν τη «Συμπολιτεία» της. Σκορποχώρι. Και που βρίσκει καταφύγιο στην κρίση, για να δραπετεύσει από τα «έργα» της...