ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ

Του Γιώργη Γιώργη

Περιδιαβαίνοντας και ψηλαφώντας το νέο πόνημα του Ηλία Τσέχου, ερχόμαστε ορμητικά αντιμέτωποι μ' ένα απαύγασμα χυμώδους ψυχικού και ευπροσήγορου λόγου των ποιήσεών του. «Τα πλήθη του ενός», στοχαστικές ανελίξεις απέναντι σε ό,τι κονισαλέο διαφεντεύει τούτη η πλάση! Ειρηνικές συγκρούσεις σε πεδία λεηλατημένα και άτροπα, με λέξεις χαλύβδινες, ρομφαίες, ενίοτε ακανθώδη φραγγέλια, που καταμαρτυρούν επωάσεις υψηλών διαλογισμών, ισχυρώς διηθητικών.

Ερημωμένα εξωκκλήσια, εγκαταλελειμμένα λαλήματα, νεκρά τέμπλα, αφημένα στις ακόρεστες ορέξεις Βοναπάρτη Χρόνου, στο έλεος ορδών απιστίας, εκεί ο Ηλίας Τσέχος ταπεινά προσκυνητής, με άχραντα προσευχητάρια, να ταλανίζει την φθαρτότητα της έντρομης αμαρτίας.

Πασίδηλα αυθεντικός περιπατητής στις στέπες του, μοναχική αγωνιώδης παρουσία στις περιηγήσεις των γραφών, με πλήρη όμως γνώση των εν εξάρσει πέριξ του ορυμαγδών.

Δυσπρόσιτα τα μονοπάτια που οδηγούν στα όρια της ψυχής του, μα σαν κανείς να φθάσει καταφέρει, έρχεται αντιμέτωπος με Ήλιους εκθαμβωτικού λάμπους, με της Σελήνης του την άφατη γαλήνη, με το εμπεριστατωμένο, το μεστό, το λαγαρό, το προσηνές.

Το ύφος του άκρως διακριτό, σαν ενδεχόμενο αμοιβαίως αποκλειόμενο από περιφερόμενες κορυβάντων κραυγές και ιαχές αλαλαζώντων κυμβάλων. Οι εκφάνσεις του κύματα παλίρροιας, άλλοτε πλημμυρίδα κι άλλοτε αμπώτιδα.

Δοξάζω πως η μελέτη των ποιήσεων του Ηλία Τσέχου από «Τα πλήθη του ενός», οδηγεί την ανάγνωση σ' επίπεδα εκστασιασμού, εσώτερης λύτρωσης, ανάδυσης κατακλυσμιαίων συναισθημάτων, αυτό που εννοούμε διάπυρη μεταρσίωση και απορία εγκάτων.

Αφελής Ιούνιος

ΧΑΪΚΟΥ

Καλά χιονίζει

Στο κεφάλι μου χρόνια

Και θα το στρώσει

*

Και απροόπτως

Τι κουβαλάτε μοίρες

Με τόσα πένθη

*

Ελαιόδεντρα

Καβαφικά τοπία

Θέρετρα μνήμης

*

Μην με ρωτάτε

Στον παράδεισο είμαι

Καλά δεν περνώ