«Η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στην πολιτική ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το μυαλό μιας κότας !»

ΑΠΟΨΕΙΣ - ΓΝΩΜΗ

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Aμηχανία, ανατριχίλα, και αηδία, ήταν η αίσθηση στην αναγγελία της είδησης του «ξαφνικού θανάτου» της Ε.Ρ.Τ., από αυτόν τον αποκρουστικό –χωρίς ίχνος συναισθήματος- υβριστικό και συνάμα ξύλινο λόγο του εκπροσώπου της περιστασιακής κυβέρνησης. Μόνοι χειροκροτητές, οι χρυσαυγίτες, και ότι προσομοιάζεται σε αυτούς!

Αμηχανία, αφού οι προφανείς πρωταγωνιστές, που επέβαλαν την αδιαφάνεια και την πολιτική αθλιότητα στον δημόσιο βίο επί σειρά δεκαετιών, σήμερα με τον πλέον κυνικό και ανάλγητο τρόπο ομολογούν την παταγώδη αποτυχία τους!

Και σε ποιόν αλήθεια την χρεώνουν;

• Ποιος ευθύνεται για όσα κατήγγειλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σχετικά με την παθογένεια στην Ε.Ρ.Τ.;
• Ποιος ανεχόταν όλα αυτά τα χρόνια τους υπεράριθμους υπαλλήλους, την σπατάλη, και την κακοδιαχείριση;
• Ποιος διόριζε δημοσιογράφους και στη συνέχεια παρήλαυνε από τα τηλεοπτικά παράθυρα «ενημερώνοντας» τους πολίτες;
• Ποιος βόλευε γιούς και θυγατέρες, κολλητούς και κουμπάρους, εντολοδόχους διευθυντές, όλα αυτά τα χρόνια;

- Προφανώς οι πολιτικοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.!

Ποιος πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια το κόστος της υπερβολής και της προβολής των πολιτικών τηλεοπτικών «αστέρων»;

- Προφανέστατα οι φορολογούμενοι πολίτες!

Ανατριχίλα, ποιος περίμενε, ότι το τέλος μιας ολόκληρης εποχής που ξεκίνησε με την μεταπολίτευση και την πτώση της δικτατορίας, έμελε να είναι ένα στυγνό «στρατιωτικό ανακοινωθέν», του απερίγραπτου κυβερνητικού εκπροσώπου.

Ο συνειρμός αναπόφευκτος!

Αηδία, είναι τουλάχιστον υβριστικό και ανήθικο, να προαναγγέλλουν οι νεκροθάφτες της δημόσιας τηλεόρασης την ίδρυση ενός νέου αξιόπιστου δημόσιου φορέα ενημέρωσης! Αλήθεια ποια θα είναι τα κριτήρια των νέων προσλήψεων, μήπως όλα θα γίνουν με την «συνταγή» του 5 : 2 : 1. Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας πολίτης που να πιστεύει, ότι αυτή η κυβέρνηση έχει πρόθεση να επιβάλει αξιοκρατία!

Είναι γεγονός, ότι η κατάργηση της Ε.Ρ.Τ., επεβλήθη από την τρόικα στα πλαίσια του μνημονίου της υποτέλειας του Ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση, με τα μικρότερα κόμματα της να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, επέλεξε την εύκολη λύση απολύοντας τους εργαζομένους στο σύνολό τους, θαρρείς και είναι οι μόνοι υπόλογοι, ή είναι όλοι το ίδιο υπεύθυνοι για το μόρφωμα που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια στους κόλπους της Ε.Ρ.Τ.

Αποτελεί πράξη ύψιστης ανανδρίας η στοχοποίηση των εργαζομένων στο σύνολό τους, αφού ούτε την ίδια ευθύνη φέρουν, ούτε το ίδιο καταχράστηκαν την δημόσια περιουσία, άλλωστε ως προς τούτο, αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές είναι οι «εθνοπατέρες», και μάλιστα διαχρονικά!

Όλοι αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη εξυγίανσης και περιστολής των δαπανών στην ΕΡΤ και σε κάθε τομέα της δημόσιας διοίκησης, αλλά από ποιούς και με ποια κριτήρια; Είναι δυνατόν αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα σε ολόκληρη την διάσταση της δημόσιας διοίκησης, να εγγυώνται διαφάνεια και φερεγγυότητα;

Οι μόνοι που φαίνεται να είναι απόλυτα ικανοποιημένοι από την εξέλιξη αυτή, είναι οι χρυσαυγίτες, και αυτό γιατί η δημόσια τηλεόραση «...τους υβρίζει διαρκώς ως... "νεοναζί" και δεν δίνει ποτέ βήμα σε εκπροσώπους του κόμματός μας», να ένας ουσιαστικός λόγος που η Ε.Ρ.Τ. δεν πρέπει να κλείσει, διότι το να λες τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει κάποτε να σταματήσει να θεωρείται γενναία πράξη σ΄αυτό τον τόπο. Βγήκαν λοιπόν οι χρυσαυγίτες να στηρίξουν την ακροδεξιά παρέα του κ. Σαμαρά, σαν γνήσιοι ομοϊδεάτες της «διπλανής πόρτας». Ακόμη, ξενίζει η στάση ανοχής του κ. Πάγκαλου, δεν μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν σε παρόμοιες συμπεριφορές!

Η πραγματικότητα είναι πως η απόφαση για το λουκέτο λήφθηκε με οικονομικά κριτήρια, στα πλαίσια των όρων του μνημονίου, και μάλιστα ο κ. Σαμαράς είχε γνωστοποιήσει τις απόψεις του στους επικεφαλής των μικρότερων κομμάτων της κυβέρνησης, τουλάχιστον έτσι δηλώνει. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί έγινε με αυτόν τον απροκάλυπτο τρόπο, που σόκαρε όλη την κοινωνία, αν υποθέσει κανείς ότι είναι σε εφαρμογή η θεωρία το «Δόγμα του Σοκ», τότε δεν μπορεί παρά να ακολουθήσουν πολιτικές που θα προκαλέσουν δέος! Αυτό ακριβώς φοβάται η Ελληνική κοινωνία και αντιδρά τόσο μαζικά στις απολύσεις των 2.700 εργαζομένων της Ε.Ρ.Τ., κανείς δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση λειτουργεί βάσει συγκεκριμένου προγράμματος προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση. Το αντίθετο, όλοι πιστεύουμε, πως όλα γίνονται ευκαιριακά και πρόχειρα, ξεπουλώντας τα πάντα σε εξευτελιστική τιμή, αρκεί να εξασφαλισθεί η «επόμενη δόση».

Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση χτύπησαν τις ευαίσθητες χορδές του Ελληνικού λαού, τίθεται ζήτημα περιορισμού της ελευθερίας στην δυνατότητα ενημέρωσης, ο Ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά, πως περιορισμός στην ελευθερία, αναπόφευκτα οδηγεί σε ανώμαλες καταστάσεις. Πλήρωσε με θυσίες και αίμα την αποκοτιά των ηλιθίων της δικτατορίας και των θιασωτών της. Οι πιο ωραίοι Έλληνες ήταν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, της δικτατορίας των συνταγματαρχών, του παρακράτους.
Γνωρίζει πάρα πολύ καλά ο Ελληνικός λαός, ότι όταν θίγονται οι δημοκρατικοί θεσμοί στο όνομα της «σωτηρίας του Έθνους», η δυστυχία ελλοχεύει, το κακό κρύβεται, αλλά είναι έτοιμο να εκδηλωθεί !

Πως μπορεί να πιστεύει κανείς στον ενημερωμένο πολίτη, στον πλουραλισμό, στην δημοκρατία και ταυτόχρονα να ωθεί τον πολίτη στην χυδαιότητα της ιδιωτικής τηλεόρασης, όπως την ζούμε στην Ελλάδα.

Τα πράγματα όμως είναι πολύ χειρότερα, η πίτα που αφορά στην ενημέρωση περνά εξ΄ ολοκλήρου στα χέρια των «ιδιωτών» (ρίζα του idiot), έτσι η κυβέρνηση ησυχάζει από τους ενοχλητικούς, πλην επιτυχημένους δημοσιογράφους, που διεκδικούν τηλεοπτικό χρόνο στη δημόσια τηλεόραση, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους εντεταλμένους διευθυντές, ενώ οι μιντιάρχες γίνονται απόλυτοι κυρίαρχοι, ώστε να προωθούν πολιτικές σε μεγάλα ζητήματα που αφορούν στην ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, στα μεγάλα έργα, με αντάλλαγμα την απόλυτη στήριξη στην όποια κυβέρνηση !

Η περίπτωση του «Ελληνικού χρυσού» στην Χαλκιδική, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μονομερούς ενημέρωσης. Δέστε την «κάλυψη» των γεγονότων από την πλευρά της ιδιωτικής τηλεόρασης και την στάση της δημόσιας, που ενώ δεν έκανε και τίποτε σπουδαίο, ενοχλούσε ακόμη και το γεγονός, ότι δεν ξεπερνούσε σε «ζήλο» τους ιδιώτες !

Επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι, κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος, ώστε να επιμένει να πληρώνει από το υστέρημά του, τους αργόμισθους, τους υπεράριθμους, τους «φυτεμένους» στην Ε.Ρ.Τ. και σε κάθε «ιερή αγελάδα» του δημόσιου τομέα, και μάλιστα όταν γνωρίζει ότι πίσω από κάθε τέτοιο διορισμό, κρύβεται ένας υπουργός ή κάποιο «στέλεχος» της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ !

Για δαύτους, κανείς δεν δίνει δεκάρα τσακιστή, αντί όμως να τους στείλουν σπίτι τους, ώστε να μείνει η ΕΡΤ στα χέρια των ευσυνείδητων και των άξιων-απαλλαγμένη από βαρίδια- προχώρησαν σε «lock out», ώστε στην συνέχεια με την ίδρυση της «ΝΕΡΙΤ», να επαναπροσλάβουν τους «ημέτερους»! Αφήνοντας έξω, ότι αξιόλογο διαθέτει η ΕΡΤ και αποτελεί τη βάση, για αυτό που λέμε Δημόσια τηλεόραση και αντικειμενικότητα.

Αξιολογώντας όμως, την ποιότητα της δημόσιας, αυτής έστω της κρατικής τηλεόρασης, όπως την ζήσαμε από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, σε σύγκριση με αυτό που λέγεται ιδιωτική τηλεόραση την Ελλάδα, όλοι γνωρίζουμε τι από τα δύο ονομάζει ο λαός «τηλεοπτικό σκουπίδι»!

Αναφορικά με όσα υποκριτικά ακούγονται για το κόστος λειτουργίας της ΕΡΤ των 50 € τον χρόνο ανά οικογένεια, είναι κυριολεκτικά ψίχουλα μπροστά στην ρεμούλα της διαπλοκής μεγαλοεργολάβων – μιντιαρχών και κυβερνήσεων πασοκονεοδημοκρατίας, χώρια η «νομιμοποιημένη» εισφοροδιαφυγή από το 1989 μέχρι σήμερα! Μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που επί σειρά δεκαετιών οι απλοί πολίτες καταβάλουν, αντί για δαύτους!

Σήμερα, όπως λειτουργεί η «παράνομη» ΕΡΤ στα χέρια των εργαζομένων, αποτελεί πράγματι μια ελεύθερη δημόσια τηλεόραση, ένα μοντέλο που είναι ζητούμενο για κάθε ελεύθερο άνθρωπο, ώστε να ζει, να στοχάζεται, και να αναπνέει ελεύθερα, όπως αρμόζει στις κοινωνίες των πολιτών, και όχι των κάφρων!

Τέλος, αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν οι άκαπνοι που κυβερνούν, είναι ότι το διακύβευμα στην περίπτωση της Ε.Ρ.Τ. είναι η Δημοκρατία, και αυτή είναι πολύ ψηλά στην συνείδηση του λαού, το τίμημά της, φυλακίσεις, εξορίες, στερήσεις, ακόμη και η ίδια η ζωή πολλών αγωνιστών.

Και τους ευγνωμονούμε γι΄αυτό!